Jak gmina może zaskarżać rozstrzygnięcia organów nadzoru

Zgodnie z art. 1 i 2 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=163433]ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy[/link] mieszkańcy gminy z mocy prawa tworzą wspólnotę terytorialną – gminę, która posiada osobowość prawną i przez swoje organy wykonuje we własnym imieniu zadania publiczne. Samodzielność gminy podlega ochronie sądowej. Jednakże działalność gminy musi odbywać się w ściśle określonych prawem ramach i jego przestrzeganie podlega nadzorowi sprawowanemu na podstawie kryterium zgodności z prawem (art. 85 ustawy).

[srodtytul]Strony postępowania[/srodtytul]

Na podstawie treści art. 98 ustawy o samorządzie gminy wszystkie rozstrzygnięcia nadzorcze podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem.

Skargę należy złożyć w terminie 30 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego. Do jej złożenia jest uprawniona gmina lub związek między-gminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, którego działalności dotyczy kwestionowane rozstrzygnięcie.

Stosuje się tutaj odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Przy czym zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa nie ma w tym przypadku obowiązku do uprzedniego wezwania organu wydającego zaskarżane rozstrzygnięcie do usunięcia naruszenia prawa.

Legitymowana do wniesienia skargi jest wyłącznie gmina lub związek międzygminny i tylko te podmioty są stroną postępowania. Jest to przepis szczególny względem określonej w art. 50 §1 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zasady, że skargę może wnieść każdy, kto ma w tym interes prawny. Nie może zatem być stroną postępowania wójt, radny czy grupa radnych. Konsekwencją takiego rozwiązania jest konieczność podjęcia uchwały, która jasno wyraża wolę uprawnionego podmiotu zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego i jest podstawą do wystąpienia ze skargą.

[srodtytul]Rada wyznacza reprezentanta[/srodtytul]

Przepis art. 98 ust. 1 ustawy o samorządzie gminy wskazuje jednoznacznie 30-dniowy termin do wniesienia skargi do sądu, nie określa jednak terminu podjęcia uchwały stanowiącej podstawę tej skargi. Wątpliwości interpretacyjne, jakie pojawiały się w rozumieniu tego przepisu, usunęło orzecznictwo (zob. [b]uchwała siedmiu sędziów SN z 27 lutego 1992 r. sygn. III AZP 8/91, OSNC z 1992 r., nr 7 – 8, poz. 119, postanowienie NSA z 30 listopada 2005 r., sygn. II OSK 290/05, OSP z 2007 r. nr 1, poz. 6)[/b].

Sądy wskazały, że podjęcie przez radę gminy uchwały o wniesieniu skargi ma wyłącznie odniesienie wewnętrzne i daty podjęcia takiej uchwały nie można rozpatrywać jako samoistnej przesłanki wniesienia skargi. Uchwała jest wyrażeniem woli wejścia w spór. Jeżeli zatem osoba uprawniona do reprezentowania gminy z mocy ustawy (wójt) wniesie skargę bez umocowania w postaci uchwały, sąd wzywa do uzupełnienia tego braku. Uchwała, która zostanie podjęta po wniesieniu skargi, stanowi swojego rodzaju zatwierdzenie działań już wykonanych. W uchwale rada może wskazać inną niż wójt osobę upoważnioną do wniesienia skargi. Brak jednoznacznego określenia w uchwale osoby wyznaczonej do reprezentowania gminy nie stanowi podstawy do odrzucenia skargi. W takiej sytuacji sąd wezwie gminę do usunięcia braku przez udzielenie przez radę pełnomocnictwa i zatwierdzenie czynności już dokonanych.

[ramka][b]GPP>informuje[/b]

Skoro przepisy ustawy o samorządzie gminnym tworzą konstrukcję nadzoru opartą na kontroli legalności działalności oddzielnie każdego z organów gminy (rady oraz wójta, burmistrza lub prezydenta miasta), wyposażając każdy z nich w uprawnienie do decydowania o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego, to należy przyjąć, że w tych sprawach w imieniu rady gminy wystąpić może podmiot upoważniony przez radę, w szczególności jej przewodniczący, który z mocy art. 19 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym organizuje pracę rady.