Przy rozpatrywaniu skarg organy jednostek samorządu terytorialnego zobowiązane są do stosowania obowiązujących w tym zakresie przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FEBF877810A694D887EFA3AF1E7616A4?n=1&id=133093&wid=296180]kodeksu postępowania administracyjnego[/link]. W szczególności należy tu stosować art. 227 – 240 tej ustawy.
Stosowanie tych przepisów nie może być dowolne. W szczególności nie może prowadzić do odrzucenia podstawowych zasad procedury administracyjnej, głównie zasady dążenia do ustalenia prawdy obiektywnej.
Pamiętać również należy, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego i wyczerpujące wyjaśnienie przesłanek dokonanego rozstrzygnięcia powinny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia kończącego postępowanie skargowe.
W przypadku gdy wojewoda uzna, że uchwała rady zawierająca rozstrzygnięcie w sprawie skargi została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, to jest zobowiązany do jej uchylenia. Tak będzie np. w sytuacji, gdy uchwała będzie zawierała lakoniczne uzasadnienie, które uniemożliwi organowi nadzoru dokonanie oceny legalności jej podjęcia.
Jak podkreślił wojewoda łódzki w rozstrzygnięciu nadzorczym z 2 czerwca 2010 r., rozpatrując skargę na wójta, rada powinna w szczególności stosować się do postanowień: art. 7 k.p.a. – obligujący organ do podjęcia wszelkich kroków zmierzających do wyjaśnienia sprawy; art. 77 § 1 k.p.a. – zobowiązujący do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego oraz art. 107 § 3 k.p.a., który określa, jakie elementy powinno zawierać uzasadnienie rozstrzygnięcia (PBNK.I.0911/249/10).
