Przepisem upoważniającym radę gminy do określenia w uchwale wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego jest art. 40 ustawy o drogach publicznych. Przepis ten stanowi m.in., że stawki można różnicować, uwzględniając: kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty, rodzaj elementu zajętego pasa drogowego, procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni, rodzaj zajęcia pasa drogowego oraz rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym (art. 40 ust. 9 ustawy).
Wykonując swoją ustawową kompetencję, rada miejska w Leśnej (woj. dolnośląskie) podjęła uchwałę, w której określiła inną stawkę opłaty za zajęcie pasa drogowego na obiekcie inżynierskim (most, tunel, przepust, konstrukcja oporowa). Postanowienia te zakwestionował organ nadzoru.
Wojewoda dolnośląski stwierdził w rozstrzygnięciu nadzorczym z 8 września 2011 r.(sygnatura NK-N.4131. 788.2011.JT1-1), że różnicowanie opłat za zajęcie pasa drogowego nie może uwzględniać w kontekście zajęcia pasa na obiekcie inżynierskim.
Nie jest ono bowiem przewidziane w zamkniętym katalogu kryteriów uzasadniających różnicowanie jej wysokości. Ponadto obiekt inżynierski nie jest rodzajem elementu pasa drogowego, co mogłoby uzasadniać uzależnienie wysokości opłaty na podstawie art. 40 ust. 9 pkt 2 ustawy.
Wojewoda stwierdził, że to pas drogowy, przebiegając przez most czy tunel, staje się elementem tego obiektu, a nie na odwrót. Tymczasem w zakwestionowanej uchwale rada potraktowała obiekt inżynierski jako element pasa drogowego i na tej podstawie – nieprawidłowo – wprowadziła zróżnicowanie stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego.
