BEZ TYTUŁU (1958)
Jeden z klasyków polskiej fotografii reportażowej. Rocznik 1929. Pierwsze zdjęcia zrobił w czasie II wojny. Oficjalnie
zadebiutował w dobie socrealizmu. Najczęściej rejestrował codzienność stolicy – scenka obok pochodzi z końca lat 50.
Publikował w tygodnikach „Świat” i „Stolica” oraz w miesięczniku „Polska”. Potem zajął się modą; współpracował z „Przekrojem”. W 1970 r. wyemigrował do Niemiec, skąd powrócił w latach 80. Brał udział w wielu wystawach, m.in. „Świat to teatr”, „Przemoc,
seks, nostalgia”.
W 2006 r. ukazała się jego monografia, obejmująca lata 1944 – 2005. Współpracuje z Galerią Synteza (www.galeriasynteza.pl), skąd pochodzi zdjęcie.
fotografia czarno-biała, hahnemühleprint, 60 x 42 cm (patrz zdjęcie nr 7)
PROJEKT PLAKATU DO SZTUKI „OKRĘT” STANISŁAWA TYMA (1985)
Znany przede wszystkim jako autor plakatów (około tysiąca), głównie do wydarzeń kulturalnych i dotyczących
tematyki społeczno-politycznej. Ur. 1953 r. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
Zadebiutował jeszcze na studiach rysunkami satyrycznymi. Potem projektował okładki płyt, zajmował się grafiką
komputerową, opracowaniem plastycznym kampanii reklamowych i szatą graficzną magazynu „Playboy”.
Od 1990 r. prowadzi własne studia reklamowe – najpierw Studio P, obecnie firmę KreacjaPro. Plakat
do „Okrętu” to typowy dla Pągowskiego styl metaforyczno-surrealistyczny.
akryl, pastel/tektura, 34,5 x 24 cm (patrz zdjęcie nr 8)
SŁOIKI WIDZIANE OD DOŁU (2000 – 2006)
Warszawiak z urodzenia (1955 r.) i miejsca zamieszkania. Studiował też w stolicy w ASP; dyplom w 1980 r. w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Po studiach dwuletnia służba wojskowa. Malarz, grafik, projektant wnętrz. Współwydawca pisma „Oj dobrze już”.
Od 1982 r. – członek słynnej sześcioosobowej formacji Gruppa, aktywnej przez całą dekadę. Uczestniczył we wszystkich Gruppowych pokazach; potem już samodzielnie brał udział w najważniejszych wystawach ostatnich kilkunastu lat.
Na jego płótnach często pojawiają się słowa, wkomponowane w płaskie plamy barw i rysunki. Obraz „Słoiki widziane od dołu” jest pod tym względem wyjątkiem. Ale ujęcie zaskakujące.
tempera/płótno, 136 x 120 cm (patrz zdjęcie nr 9)
ZAĆMIENIE KSIĘŻYCA (2007)
Nazywany jest malarzem codzienności. Wypracował własny, rozpoznawalny
styl figuracji z pogranicza realizmu i metafory.
Sposób, w jaki ujmuje sceny,kojarzy się z filmowym kadrowaniem. Podejmuje wątki polityczne, literackie, historyczne i egzystencjalne.
Lubi malować samotnych ludzi w pustym pejzażu oraz psy. Bezludne krajobrazy, jak „Zaćmienie księżyca”, należą do rzadkości. Urodzony w Warszawie (1955), studia w warszawskiej ASP, dyplom w pracowni Stefana Gierowskiego w 1980 r.
Współzałożyciel Gruppy, uczestnik jej wystaw. Także liczne pokazy indywidualne. Laureat Paszportu „Polityki” (1998) i nagrody im. Cybisa (2004).
tempera/płótno, 120 x 136 cm
PORTRET X (2007)
Absolwent Wydziału Rzeźby w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od dyplomu w 1971 r. związany z macierzystą uczelnią, przechodząc drogę od asystenta do profesora; trzykrotnie jej rektor.
Obecnie 60-latek. Miał około stu wystaw indywidualnych w najbardziej prestiżowych galeriach Polski; laureat wielu nagród.
Znany przede wszystkim z cyklu wielkich głów o nieco zatartych, niewyraźnych rysach i ogromnym ładunku ekspresji. Inna słynna seria to figury „Kroczące”. Ma znakomicie opanowany tradycyjny warsztat
– pracuje głównie w brązie.
Stosuje kontrasty: miejsca wypolerowane, wyzłocone zderzone z chropawymi, ciemnymi. Chętnie stosuje polichromię. Ostatnio próbuje też innych technik, czego przykładem „Portret X”.
terakota szkliwiona, 50 x 30 x 35 cm