Pokaz na Zamku Królewskim na Wawelu nieznanego dotąd szerokiej publiczności obrazu „Chrystus błogosławiący dzieci" oraz publikacja towarzyszącej mu książki zamyka wieloletni projekt badawczo-konserwatorski zainicjowany w 2004 roku przez głównego konserwatora muzealnego Zamku Królewskiego dr Ewę Wiłkojć.
– To projekt bez precedensu w naszych warunkach – podkreśla prof. Jan Ostrowski, dyrektor wawelskich zbiorów. – Wydaje się, że poprzez tę wystawę będziemy mogli pokazać zupełnie nową jakość pracy konserwatorskiej. Postaramy się zilustrować proces dochodzenia do decyzji konserwatorskich i, w moim pojęciu, olśniewający wynik tych działań.
A chodzi przecież o dzieło wielkiego mistrza malarstwa renesansowego. Lucas Cranach Starszy (1472–1553), najbardziej znany obok Albrechta Dürera artysta niemieckiego renesansu, działał od 1505 roku w Wittenberdze jako nadworny malarz elektora saskiego. Tam też stworzył, wraz z synami Hansem i Lucasem Młodszym, znakomity warsztat malarski i graficzny.
Przyjaciel Lutra
„Chrystus błogosławiący dzieci", dzieło powstałe po 1537 roku, namalowane zostało temperą na desce lipowej. Jest jedyną w zbiorach polskich i nieznaną dotąd w literaturze światowej wersją tematu Chrystusa z dziećmi, ważnego w twórczości artysty i ikonografii reformacji.
Cranach, zaprzyjaźniony z Lutrem, w swoich pracach malarskich wspierał jego religijne poglądy i po motyw Chrystusa z dziećmi sięgał wielokrotnie.
