Jarosław Myjak: Czyste ręce, czyli Piłat po polsku

Na fotografiach z granicy białoruskiej migranci pod strażą czerpią wodę do picia z kanału melioracyjnego. Polscy funkcjonariusze, schowani za ciężarówką, umywają ręce wodą mineralną. Gest Piłata jest symbolem stosunku polskich władz i wielu z nas do ludzi zamkniętych w kotle.

Po sześciu latach indoktrynacji opinii publicznej przez propagandę wskazującą „podstępnych wrogów" łatwo wzbudzić panikę moralną i skierować społeczeństwo w ramiona władzy. Gdyż ona zapewnia, że stała się jedyną opoką. Po tylu dramatycznych zdarzeniach polskiej historii władza znów narzuciła sumieniom, co jest dobre, a co złe. Spowodowała obojętność wobec wyzwań humanitarnych, gniew na pomagających uchodźcom i poparcie dla rozwiązań stanu wyjątkowego. Wyniki badań IBRiS wskazują na skuteczne „wychowanie" narodu.

Sam prezydent, po ustanowieniu stanu wyjątkowego, widziany był na meczu, w doskonałym humorze i wielkim uniesieniu patriotycznym.

Rząd powinien chronić granice Unii. Lecz gdzie analizy i dowody na ryzyko fali uchodźców? Dlaczego nie ma weryfikacji migrantów, by ratować zagrożonych? Dlaczego ludzi traktuje się wyłącznie jako „żywe tarcze Łukaszenki", wyjmując ich spod międzynarodowego prawa humanitarnego? Czy to banici, których można unicestwić? Claudia Ciobanu w „Reporting Democracy" pisze o „postępującej w Polsce erozji praw uchodźców". Ja stawiam pytanie, jakie cechy osobowości Polaków kształtuje partia w poszukiwaniu „złota" propagandowego?

Systematyczna praktyka

„InfoMigrants" podaje, że po 2015 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka kilkukrotnie orzekał przeciwko władzom Polski, wykazując „systematyczną praktykę" wprowadzania w błąd migrantów i brak indywidualnego rozpatrywania spraw. Całe rodziny stawały się ofiarami polityki rządzących: zmniejszenia liczby wniosków o azyl. Po 2015 roku zapadło też 50 wyroków sądów polskich potwierdzających, że na przejściach granicznych bezprawnie odmawia się migrantom dostępu do procedury azylowej. Orzeczenia te władze ignorują, twierdząc, że „migranci nie znajdowali się na terytorium Polski".

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Zuzanna Dąbrowska: Slogany i oskarżenia o zdradę nie uzasadnią stanu wyjątkowego

Wielkie słowa o Rosji, wojnie hybrydowej i integralności granic nie zmienią faktów: to media i opozycja są powodem wprowadzenia stanu wyjątkowego.

Raport Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka cytuje wyjaśnienia MSZ, że „cudzoziemcy przy kontroli granicznej na dworcu w Terespolu nie przekroczyli granicy polskiej". Fortel miał wykazać, że migranci nie są na polskim dworcu pod jurysdykcją polską! Zakwestionował to Komitet Praw Człowieka ONZ. W ostatnim zarządzeniu Trybunał ustalił, że polscy funkcjonariusze mają władztwo nad migrantami pod Usnarzem, skoro nakazał im udzielenie pomocy humanitarnej.

Wysłanie konwoju humanitarnego na Białoruś to też zabieg Piłata: próba wykazania, że obcokrajowcy nie są w zasięgu polskiej władzy. Marcin Wiącek, RPO, zgłosił zapytanie, „czy cudzoziemcom zapewniono pomoc w postaci wody, żywności czy środków higieny osobistej". W odpowiedzi podlaski komendant straży granicznej wymówił się kazuistyką: „Cudzoziemcom będącym na terytorium RP zapewniona jest kompleksowa pomoc socjalna i lekarska".

Zaczną umierać

Niepokoi głoszenie zgody na poświęcanie jednych, by uratować innych. Paweł Musiałek z Klubu Jagiellońskiego pisał: „Zatrzymanie na granicy koczujących osób może wydawać się niehumanitarne, to z chrześcijańskiej perspektywy jawi się jako bardziej roztropne. Takie działanie pozwoli uchronić przed dramatem kolejne osoby". To przecież faryzejska etyka Kajfasza wskazującego kapłanom: „Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród". Brak wyobraźni miłosierdzia, o której mówił papież Franciszek, modląc się „za tych najsłabszych, aby wiele krajów przyjęło i chroniło ich".

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Christine Goyer: Tak jak Polacy w czasie wojny

Można pogodzić wpuszczanie uchodźców z ochroną granic – pisze przedstawicielka komisarza ONZ ds. uchodźców w Polsce.

Mamy za to zarządzanie strachem. Premier Morawiecki nakazał „bronić naszych granic". Opozycja nie przypomina o prawie humanitarnym. Propaganda gotowa jest oskarżyć ją o pomoc „obcym" i Łukaszence. Radiowy reportaż opisuje miejscowych sprawiedliwych zanoszących w ustronne miejsca ciepłą strawę i chleb tak, by ukrywający się w lasach uchodźcy znaleźli, a sąsiedzi nie zauważyli. Polska jest krajem, w którym ludzie są ludzcy, ale muszą to ukrywać, zauważył Ziemowit Szczerek. Okupacyjne wyparcie powraca jako współczesny koszmar, dodał Piotr Paziński. Fundacja Ocalenie do ogłoszenia stanu wyjątkowego udokumentowała 18 przypadków niedopuszczenia do koczujących w Usnarzu pomocy medycznej. Działania władz nie pozostaną bez skutku: nieludzkie traktowanie migrantów na granicy zradykalizuje ich, tak jak ich rodziny pozostawione w ojczyznach – napisali w liście otwartym do premiera psychologowie z UW. Czy długoterminowo takiej rosnącej spirali lęku, buntu i chęci zemsty zaradzi choćby i najwyższy płot?

Śmierć dwuletniego chłopca syryjskiego Alana Kurdi, który bez zgody pobytowej z rodzicami zmierzał nielegalnym szlakiem do Kanady – wstrząsnęła światem. W Kanadzie wpłynęła na wybory i prowadzenie mniej restrykcyjnej polityki imigracyjnej. Fotografie zmarłego publikowano we wszystkich krajach. Dziennikarze mogli to ujawnić – nie zakazano im wstępu. Alan Kurdi odzyskał imię i nazwisko po śmierci. Przedtem był anonimową cząstką „masy migrantów".

A koczujący pod Usnarzem? Uwięzieni są w kafkowskim pacie, w kordonach wojsk, pisała Lizzy Davies w „The Guardian", całkowicie zdani na łaskę i niełaskę innych. Polskie władze staną wobec ich powolnego umierania. Może zwłoki przykryje śnieg. A najpewniej kwarantanna informacyjna stanu wyjątkowego. Po jego zniesieniu nie będzie żadnego obozowiska. Opinia publiczna nie pozna ich imion i losu.

Bez dyskomfortu?

Jak będą czuć się ci, których rozbawia dziś to, że migranci „przeszli 5 tys. km, a za nimi dreptał kot". Ci na granicy w Usnarzu skorzystali z nadarzającej się okazji transportu, jak Polacy wiosną 1969 r., gdy m/s „Batory" pływał do fiordów Norwegii. Statek nie zawijał do portów, paszporty nie były wymagane. Niedaleko wybrzeży pasażerowie zrywali się z leżaków i wskakiwali do morza. Podejmowały ich norweskie kutry. Nie wypychano ich z powrotem na pokład „Batorego", nikt nie wymawiał im, że są agentami Gomułki „korzystającymi z zaproszenia państwowego biura podróży". Dziennikarze nie sztorcowali migrantów, że zostali dobrze odżywieni przez komunistyczne służby. A „Batory" słynął przecież z dobrej kuchni.

Czytaj więcej

Komentarze

Bogusław Chrabota: Ten szaniec się rozleci

Po co Prawu i Sprawiedliwości eskalacja konfliktu w Usnarzu Górnym? Odpowiedź nie jest specjalnie skomplikowana. Usnarz Górny jest dla rządzącej partii miejscem symbolicznym.

Milion migrantów ekonomicznych opuściło PRL w latach 80. Szukali nowego życia. Przyjęto ich.