1. Poruszanie się dziecka po strefie zamieszkania.
2. Poruszanie się dziecka po drodze przeznaczonej wyłącznie dla pieszych.
3. Poruszanie się dziecka po drodze nieprzeznaczonej wyłącznie dla pieszych lub chodniku przy takiej drodze.
Pierwsza sytuacja dotyczy stref zamieszkania, zwykle terenów osiedli mieszkaniowych i ich bliskiej okolicy. Granice strefy zamieszkania są wyznaczone prostokątnym niebieskim znakiem, na którym znajdują się cztery rysunki – pieszy, samochód, dziecko z piłką oraz dom. W tych strefach ograniczenie prędkości wynosi 20km/h a w całej strefie piesi mają pierwszeństwo, ponadto mogą korzystać zarówno z pasa drogowego jak i z chodnika. Dotyczy to również dzieci poniżej 7 lat i mogą one samodzielnie poruszać się po tej strefie bez niczyjej opieki.
Druga sytuacja dotyczy poruszania się po drogach przeznaczonych wyłącznie dla pieszych. Drogami przeznaczonymi wyłączeni dla pieszych określamy takie drogi, na których nie mogą się poruszać pojazdy mechaniczne z wyjątkiem rowerów. Będą to np. drogi na terenie parków miejskich, gdzie jest wjazdu. Na takich drogach dzieci poniżej 7 lat mogą samodzielnie poruszać się bez niczyjej opieki.
Trzecia sytuacja dotyczy poruszania się po drogach, gdzie jest dopuszczony ruch pojazdów mechanicznych, oraz przyległych do nich chodników. W tym obszarze dzieci poniżej 7 roku życia mogą się poruszać, jeśli są pod opieką osoby mającej co najmniej 10 lat. Niektórzy twierdzą, że poruszania się dziecka poniżej 7 lat po chodniku przy drodze, gdzie jest dopuszczony ruch pojazdów mechanicznych jest dopuszczalne bez opieki, jednak jest to pogląd błędny, ponieważ wedle brzmienia art. 2 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym chodnik jest częścią drogi.
