Sąd UE oddalił skargę Polski na decyzję Komisji w sprawie emisji CO2

W celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych ustawodawca unijny przyjął w 2003 r. dyrektywę ustanawiającą system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii. Na podstawie tej dyrektywy Komisja była zobowiązana przyjąć przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji.

W związku z tym Komisja przyjęła w 2011 r. decyzję, którą stosuje się zasadniczo do przydziału bezpłatnych uprawnień dla instalacji stacjonarnych, o których mowa w dyrektywie, w okresach rozliczeniowych od 2013 r. Komisja określiła wskaźniki dla każdego sektora i podsektora, opierając się na średnich parametrach ich najbardziej wydajnych instalacji w latach 2007 i 2008. Na podstawie tych wskaźników obliczana jest od 2013 r. liczba uprawnień do emisji, które mają być przydzielone bezpłatnie każdej instalacji, której to dotyczy.

Uznając, że decyzja Komisji narusza zarówno Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), jak i dyrektywę, Polska wniosła skargę do Sądu Unii Europejskiej.

W wydanym dziś wyroku Sąd stwierdził, po pierwsze, że decyzja stanowi środek wykonawczy do dyrektywy, która została przyjęta na podstawie postanowień TFUE dotyczących polityki środowiska. W konsekwencji Sąd oddalił skargę Polski w zakresie, w jakim to państwo członkowskie kwestionuje legalność decyzji w świetle reguł TFUE dotyczących polityki energetycznej (sygnatura sprawy: T-370/11).

Sąd zaznaczył, po drugie, że Komisja nie naruszyła zasady równego traktowania, decydując się na potraktowanie w taki sam sposób instalacji, które znajdują się w odmiennej sytuacji ze względu na stosowanie różnych paliw, przy ustalaniu wskaźników dla obliczenia liczby uprawnień do emisji, które mają być przydzielone.

W tym względzie Sąd stwierdził, że rozróżnienie wskaźników dla produktu ze względu na stosowane paliwo nie zachęcałoby instalacji przemysłowych stosujących paliwo o wysokiej emisji CO do poszukiwania rozwiązań umożliwiających zmniejszenie ich emisji. Ponadto takie rozróżnienie powodowałoby ryzyko zwiększenia emisji, gdyż mogłoby skłonić instalacje przemysłowe stosujące paliwo o niskiej emisji CO do zastąpienia go paliwem o wyższej emisji CO. Sąd zauważył również, że wybór gazu ziemnego jako paliwa o niskiej emisji CO do celów ustalenia wskaźników dla ciepła i paliw ma na celu zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych.

Sąd stwierdził, po trzecie, że zaskarżona decyzja uwzględnia w odpowiedni sposób skutki społeczno-gospodarcze środków zmierzających do zmniejszenia emisji CO

2

. Z jednej strony mające zastosowanie zasady funkcjonowania będą wprowadzane stopniowo od 2013 r. Instalacje o wysokiej emisji CO

2

, jak instalacje stosujące węgiel w Polsce, które potrzebują dużej liczby uprawnień dla swojej produkcji, otrzymają zatem na początku większą liczbę bezpłatnych uprawnień na pokrycie swoich potrzeb. Z drugiej strony ustawodawca unijny ustanowił mechanizmy pozwalające na wsparcie wysiłków państw członkowskich mających stosunkowo niski dochód na mieszkańca i stosunkowo wysokie perspektywy wzrostu w celu zmniejszenia wielkości emisji CO

2

w swoich gospodarkach do roku 2020.

Sąd zaznaczył w końcu, że

system przydziału uprawnień do emisji będzie opierał się od 2013 r. na zasadzie sprzedaży na aukcji.

Tym samym państwa członkowskie będą mogły wystawić na aukcję wszystkie uprawnienia, które nie zostaną przydzielone bezpłatnie, tak aby instalacje mogły zakupić brakujące uprawnienia. Ponadto system ten jest zgodny z zasadą „zanieczyszczający płaci", gdyż instalacje emitujące najwięcej CO

2