- zamieszczenie tabliczek informujących o głębokości wody na pomostach lub bojach – w kąpieliskach i miejscach wykorzystywanych do kąpieli.
Miejsca, w których kąpiel jest niedozwolona lub niebezpieczna, w szczególności przy śluzach, mostach, budowlach wodnych, na szlakach żeglownych, oznacza się odpowiednim znakiem zakazu, nakazu lub znakiem informacyjnym. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli powinny być oznaczone, w szczególności przy dojściach i dojazdach do danego obszaru, odpowiednimi znakami określającymi przyczynę zakazu. Wzory znaków określono w załączniku do rozporządzenia.
Przykład:
Dopuszczalność albo zakaz kąpieli oznaczane są flagą: białą (kąpiel dozwolona) lub czerwoną (zakaz). Brak flag oznacza brak dyżuru ratowniczego. Czerwona flaga musi być wywieszona w razie spełnienia co najmniej jednej z następujących przesłanek: temperatura wody wynosi poniżej 14°C, widoczność jest ograniczona do 50 m, szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta, występuje fala powyżej 70 cm - z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami, występują silne prądy wsteczne, trwa akcja ratownicza, prędkość nurtu wody przekracza 1 m/s, występuje chemiczne lub biologiczne skażenie wody, bądź występują wyładowania atmosferyczne.
Wymagania, jakim powinna odpowiadać woda na pływalniach, a także sposób informowania ludności o jakości tej wody określono w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 9 listopada 2015 r. Komunikat o jakości wody zamieszcza się na tablicy informacyjnej zlokalizowanej w miejscu widocznym dla osób pływających, kąpiących się lub uprawiających sport bądź rekreację, a także na stronie internetowej, jeżeli taka strona jest prowadzona.
Ratownicy i sprzęt
Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.b.w. ratownictwo wodne może być wykonywane przez Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz inne podmioty, jeżeli uzyskały zgodę ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Wykaz podmiotów uprawnionych do wykonywania takiego ratownictwa jest dostępny na stronie internetowej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (https://mswia.gov.pl). W myśl art. 21 u.b.w. organizowanie i finansowanie działań ratowniczych na wyznaczonym obszarze wodnym należy do zarządzającego tym obszarem. Wymóg ten nie dotyczy jedynie osób fizycznych dysponujących nieckami basenowymi wyłącznie do celów prywatnych. W drodze umowy można zlecić organizowanie, kierowanie i koordynowanie działań ratowniczych podmiotom uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego. Jednostki samorządu terytorialnego, na terenie których wykonywane jest ratownictwo wodne, mogą udzielać dotacji celowych podmiotom uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego na realizację ich zadań (art. 22 ust. 4 u.b.w.).
Minimalne wymagania dotyczące liczby ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 23 stycznia 2012 r. Przewidziano w nim przykładowo, że w przypadku kąpielisk:
- śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej powinien być jeden ratownik od strony lądu i jeden ratownik od strony lustra wody, przebywający na łodzi lub platformie umożliwiającej obserwację i umieszczonej poza strefą dla umiejących pływać,
- nadmorskich na każde 100 m linii brzegowej – 3-osobowe zespoły ratowników, w tym co najmniej jeden ratownik od strony lustra wody, a
- dla pływalni: dysponującej nieckami basenowymi o długości do 25 m – jeden ratownik, z nieckami o długości 25–50 m – 2 ratowników, a z nieckami o długości powyżej 50 m – 3 ratowników.
Wymagania dotyczące wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne ustalono w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z 27 lutego 2012 r. Przykładowo kąpielisko musi być wyposażone w:
- ratowniczą łódź motorową – jedną na każde 400 m linii brzegowej oraz ratowniczą łódź wiosłową – jedną na każde 100 m linii brzegowej,
- koło ratunkowe z nietonącą linką o długości 25 m lub pasy ratownicze - jedna sztuka na każde 50 m linii brzegowej, umieszczone w pobliżu lustra wody, żerdzie ratunkowe na kąpieliskach posiadających pomosty stałe lub pływające – 2 sztuki, liny asekuracyjne o długości minimum 80 m na kołowrotku lub w zasobniku linowym – 1 na każde 100 m linii brzegowej,
- tubę głosową elektroakustyczną na każdym stanowisku ratowniczym, tablicę do zamieszczania informacji o temperaturze wody i powietrza, szybkości wiatru oraz wysokości fali, akustyczny sygnał alarmowy typu gwizdek, gong, dzwon lub syrena – po jednej sztuce na każdym stanowisku ratowniczym, środki łączności między stanowiskami ratowniczymi, rzutki ratunkowe – po 1 sztuce dla każdego ratownika, lornetki - 1 sztuka na każdym stanowisku ratowniczym, zestaw do nurkowania (płetwy, maska, fajka) – 1 komplecie dla każdego ratownika,
- podwyższone stanowiska ratownicze dla ratowników wodnych – jedno na każde 100 m linii brzegowej, maszt wraz z kompletem flag przy każdym stanowisku ratowniczym oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne.
Wykaz sprzętu medycznego, leków i artykułów sanitarnych, w które wyposaża się wyznaczone obszary wodne, określono w załączniku do tego rozporządzenia.
Obszar wodny
Przez obszar wodny należy rozumieć:
- wody śródlądowe oraz wody przybrzeżne (w pasie nieprzekraczającym jednej mili morskiej od linii brzegu), a także
- kąpielisko, czyli wyznaczony uchwałą rady gminy, wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, wykorzystywany przez dużą liczbę osób kąpiących się, określoną w uchwale rady gminy w sprawie wykazu kąpielisk, pod warunkiem że w stosunku do tego kąpieliska nie wydano stałego zakazu kąpieli (kąpieliskiem nie jest: basen pływacki, basen uzdrowiskowy, zamknięty zbiornik wodny podlegający oczyszczaniu lub wykorzystywaniu w celach terapeutycznych, a także sztuczny, zamknięty zbiornik wodny, oddzielony od wód powierzchniowych i wód podziemnych),
- miejsce wykorzystywane do kąpieli, czyli wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, niebędący kąpieliskiem i wykorzystywany do kąpieli,
- pływalnię, czyli obiekt kryty lub odkryty, z wodą przepływową, przeznaczony do pływania lub kąpieli, posiadający co najmniej jedną nieckę basenową, z trwałym brzegiem i dnem, wyposażony w urządzenia sanitarne, szatnie i natryski oraz
- inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m.
art. 2 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych
Ważne przepisy
- art. 1-36 ustawy z 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 656),
- art. 5 ust. 2 i ust. 5b, art. 9 ust. 1 pkt 5a i pkt 5c ustawy z 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (tekst jedn. DzU z 2015 r. 469 ze zm.),
- art. 4, art. 5 ust. 1-2 ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 934 ze zm.),
- art. 40-42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 446),
- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (DzU z 2012 r. poz. 286),
- rozporządzenie Ministra Zdrowia z 9 listopada 2015 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać woda na pływalniach (DzU z 2015 r. poz. 2016),
- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 23 stycznia 2012 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących liczby ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego (DzU z 2012 r. poz. 108),
- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 27 lutego 2012 r. w sprawie wymagań dotyczących wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne (DzU z 2012 r. poz. 261).