Państwo członkowskie może wyłączyć z kręgu uprawnionych do niektórych świadczeń z pomocy społecznej obywateli innych państw członkowskich UE w ciągu pierwszych trzech miesięcy od ich przyjazdu. Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Można bowiem odmówić przyznania wsparcia finansowego obywatelowi innego kraju Unii, jeśli stanowi ono nieuzasadnione obciążenie dla państwa przyjmującego. Przykładem świadczeń, których można odmówić, jest niemieckie świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania dla osób poszukujących pracy i ich dzieci.
Rozpatrywana przez Trybunał sprawa dotyczyła sporu między hiszpańską rodziną a niemieckim urzędem pośrednictwa pracy. Urząd odmówił przyznania Joelowi Peni Cuevasowi i jego synowi świadczeń za pierwsze trzy miesiące ich pobytu w Niemczech.
– Takie same zasady znajdą zastosowanie do Polaków i obywateli każdego innego państwa członkowskiego. Orzeczenie jest bowiem wydane na podstawie art. 21 traktatu o funkcjonowaniu UE i dyrektywy o prawie wjazdu i pobytu 2004/38. Wiążą one wszystkie państwa – mówi dr hab. Aleksander Cieśliński z Uniwersytetu Wrocławskiego. I dodaje, że podczas pierwszych trzech miesięcy pobytu w kraju Unii przyjezdnym w zasadzie nic się nie należy.
Trybunał przez jakiś czas rozszerzał wykładnię przepisów. W ostatnim orzecznictwie wraca jednak na grunt dyrektywy.
Odmowa obywatelom Unii, których prawo pobytu jest uzasadnione wyłącznie poszukiwaniem zatrudnienia, niektórych nieskładkowych świadczeń pieniężnych stanowiących pomoc społeczną nie jest sprzeczna z zasadą równości traktowania.
