Włochy. Nowy sposób na rządzenie

Korespondencja z Rzymu

Matteo Renzi mimo protestów opozycji i oporu we własnych szeregach Partii Demokratycznej (PD) przeforsował ustawę, która zmienia ordynację wyborczą i zakłada zniesienie Senatu, by ułatwić rządzenie państwem.

Włosi mają wybitne zdolności do wpadania w polityczną pułapkę bez wyjścia. W ciągu ostatnich dziesięciu lat mieli pięciu premierów, choć kadencja parlamentu wynosi pięć lat. Kruchość rządów wynikała w dużej części z ordynacji wyborczej wprowadzonej w 2005 r., gdy u władzy był Silvio Berlusconi. Jej autor Roberto Calderoli, wówczas minister ds. reform konstytucyjnych, sam nazwał tę reformę „świństwem" (porcata) i przylgnęła do niej nieco elegantsza, bo brzmiąca z łacińska nazwa „porcellum".

Wszyscy parlamentarzyści byli praktycznie partyjnymi nominatami. Ordynacja, całkowicie proporcjonalna, przyznawała w Izbie Deputowanych zwycięskiej w wyborach koalicji lub partii automatycznie większość 55 proc. miejsc. Natomiast w Senacie ten sam przywilej funkcjonował na szczeblu 20 regionów, co w praktyce stwarzało w izbie wyższej sytuację niemal patową. Na przykład Romano Prodi (premier w latach 2006–2008) miał w Senacie, bez którego nie można przegłosować żadnej ustawy, zaledwie dwie szable więcej niż opozycja i dlatego jego rząd szybko upadł.