Błędy w rocznym zeznaniu mogą się zdarzyć każdemu. Zdarzają się pomyłki w rachunkach czy w wykorzystaniu ulg. Albo podatnik zarabiał w wielu miejscach i zagubił któryś z dokumentów PIT-11 informujących o tym, jakie przychody osiągnął w danym miejscu. Bywa też, choć rzadziej, że któryś z płatników takiego dokumentu nie dostarczy podatnikowi lub zrobi to z opóźnieniem.
W takich sytuacjach lepiej nie czekać na to, aż fiskus sam wykryje nieścisłość. Ordynacja podatkowa daje podatnikowi możliwość korekty złożonego zeznania. Co do zasady nie można już tego robić, gdy urząd skarbowy podejmie u podatnika kontrolę lub rozpocznie postępowanie podatkowe w zakresie objętym zeznaniem. W innych okolicznościach korekty można dokonywać wielokrotnie, dopóki nie upłynie pięcioletni okres przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zbyt częste korygowanie deklaracji może jednak ściągnąć na podatnika nawet kontrolę.
Korektę zeznania składa się na takim samym formularzu jak zeznanie pierwotne. Należy jedynie w odpowiedniej rubryce zaznaczyć, że chodzi o korektę (np. w formularzach PIT-36 i PIT-37 jest to rubryka nr 10).
Już od ponad roku nie obowiązuje wymóg uzasadniania korekty. Jeśli jednak podatnik chce ułatwić pracę urzędnikom skarbowym, może krótko wyjaśnić jej przyczyny w polu przeznaczonym na informacje uzupełniające (w PIT-36 jest to pole nr 333, a w PIT-37 – pole nr 141). Jeśli tego nie zrobi, urząd może dojść do wniosku, że należy podjąć wobec niego np. czynności sprawdzające. To może oznaczać wizytę w urzędzie skarbowym.
Przepisy podatkowe nie stawiają żadnych konkretnych terminów składania korekty. Jeśli jednak zajdą okoliczności uzasadniające (np. odnajdą się dokumenty świadczące o nieuwzględnionych w zeznaniu dochodach), nie warto z tym zwlekać. W sytuacji gdy np. podatnik wnioskuje o zwrot nadpłaty podatku, a wysokość tej nadpłaty mogłaby się zmienić wskutek korekty, wygodniej ją złożyć, zanim urząd skarbowy zwróci nadpłatę. Potem może zajść konieczność dopłacania podatku lub wnioskowania o kolejny zwrot nadpłaty.
