Reklama
Rozwiń

My, dzieci prominentów

Literackie obrazy lat 60. kojarzą się z twórczością Marka Hłaski czy Marka Nowakowskiego. Na myśl o tamtej dekadzie przed oczami stają nam różne zbiry, złodzieje i pijaczyny. Na stole wódka w musztardówkach, w powietrzu kłęby dymu z tanich papierosów. Wojciech Engelking w powieści „Serce pełne skorpionów" spróbował inaczej. Patrzymy na Polskę epoki Gomułki nie oczami marginesu społecznego, lecz beneficjentów systemu komunistycznego.

Publikacja: 18.06.2021 18:00

My, dzieci prominentów

Foto: materiały prasowe

Lubimy o sobie myśleć jako o potomkach pokolenia Solidarności, udając, że beneficjenci komuny po 1945 r. spadli z nieba, a co najwyżej przyjechali na czołgach ze wschodu. Dlatego decyzja, by przedstawić dylematy polityczne i codzienność z perspektywy rodziny zaangażowanej w budowanie aparatu bezpieczeństwa, to ciekawy zabieg, który może nas także wprawić w zakłopotanie.

Najmocniejsza stroną „Serca pełnego skorpionów" jest historia alternatywna sporu stronnictwa tzw. puławian z natolińczykami wewnątrz partii komunistycznej. Ci pierwsi to liberalna frakcja aparatu partyjnego, częstokroć o rodowodzie żydowskim. W powieści pojawiają się autentyczni bohaterowie tamtych czasów, jak wiceminister Antoni Alster czy Roman Zambrowski. Nie zabrakło też Mieczysława Moczara, a nawet samego towarzysza „Wiesława".

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Plus Minus
„Brzydka siostra”: Uroda wykuta młotkiem
Plus Minus
„Super Boss Monster”: Kto wybudował te wszystkie lochy
Plus Minus
„W głowie zabójcy”: Po nitce do kłębka
Plus Minus
„Trinity. Historia bomby, która zmieniła losy świata”: Droga do bomby A
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Marek Węcowski: Strzemiona Indiany Jonesa