Więk­szość piel­grzy­mów i tu­ry­stów w Pa­dwie uda­je się do fran­cisz­kań­skiej ba­zy­li­ki, gdzie spo­czy­wa­ją szcząt­ki św. An­to­nie­go Pa­dew­skie­go. Za szkłem ozdob­ne­go re­li­kwia­rza po­dzi­wiać mo­gą stru­ny gło­so­we świę­te­go, któ­ry za ży­cia sły­nął ja­ko pło­mien­ny ka­zno­dzie­ja.

Gro­bo­wiec fran­cisz­ka­ni­na ota­cza­ją za­wsze tłu­my wier­nych, któ­rzy czę­sto przy­kła­da­ją swe dło­nie do ka­mien­nych płyt, za­my­ka­ją oczy i mo­dlą się w my­ślach. An­to­ni uwa­ża­ny jest za pa­tro­na spraw bez­na­dziej­nych, dla­te­go do je­go gro­bu zjeż­dża­ją piel­grzy­mi z ca­łe­go świa­ta, by pro­sić go o po­moc w trud­nych sy­tu­acjach.

Prawda cenniejsza od życia

Czyn kar­me­li­ty ścią­gnął na nie­go ze­mstę Niem­ców. Za­kon­nik zo­stał aresz­to­wa­ny, osa­dzo­ny w obo­zie kon­cen­tra­cyj­nym w Da­chau i tam za­mor­do­wa­ny.

26 lip­ca 1942 r. – te­go sa­me­go dnia, gdy nie­miec­ka pie­lę­gniar­ka da­wa­ła Brand­smie śmier­tel­ny za­strzyk z fe­no­lu – bi­sku­pi ho­len­der­scy ogło­si­li list po­tę­pia­ją­cy pro­jekt de­por­ta­cji Ży­dów ho­len­der­skich „na wschód". Hie­rar­cho­wie nie wie­dzie­li wów­czas, że za tym eu­fe­mi­stycz­nym okre­śle­niem kry­ją się nie­miec­kie obo­zy za­gła­dy.

W od­we­cie hi­tle­row­cy po­sta­no­wi­li de­por­to­wać z Ho­lan­dii wszyst­kich Ży­dów na­wró­co­nych na ka­to­li­cyzm. W efek­cie po­nad 3 ty­sią­ce kon­wer­ty­tów tra­fi­ło do Au­schwitz, gdzie zgi­nę­li w ko­mo­rach ga­zo­wych. By­ła wśród nich św. Te­re­sa Be­ne­dyk­ta od Krzy­ża, zna­na bar­dziej ja­ko Edy­ta Ste­in.