O czym marzą Polacy? Jakie jako naród mamy kompleksy? Czy marzenia są nam potrzebne, a może lepsze jest odniesienie do rzeczywistości? Nad tym w podcaście „Posłuchaj, Plus Minus” zastanawiają się Hubert Salik i Michał Płociński, redaktorzy magazynu „Plus Minus”.

Mazda CX-30 to kompaktowy, miejski SUV, który posiada najbogatsze wyposażenie standardowe w segmencie ***

Robert Więckiewicz otwiera oczy, w oddali słychać bijące kościelne dzwony. Z pościeli obok wyłania się czupryna Mateusza Więcławka. Wstaje, ma na sobie tylko czerwone slipki z napisem Roma.

Janusz Krasoń, były poseł SLD: Dzisiaj komisja śledcza ds. afery Rywina nie zrobiłaby na nikim wrażenia, bo od tego czasu było sporo takich spraw, a wiele innych taśm ujrzało światło dzienne. Wtedy jednak wielogodzinne transmisje z przesłuchań to było reality show.

Tomasz Karoń, strateg polityczny, badacz rynku: Michał Kołodziejczak reprezentuje inną wieś niż kiedyś Andrzej Lepper. Taką, która się bogaci i chce być lepiej postrzegana. Wyzwaniem dla niego będzie przekonanie do siebie polskiej inteligencji, dla której chłop powinien się zajmować oraniem, a nie polityką.

Jakie produkty tworzą kolekcję Kazar x Balamonte?

Kiedyś ludzie aspirujący do klasy średniej chcieli być jak bohaterowie seriali TVN, dziś marzą, by wyglądać jak gwiazdy Instagrama.

Lexus to młoda marka, z nieco ponad 30-letnią historią. Jednak to wystarczyło, żeby na stałe wpisała się w historię motoryzacji.

Trzeba się zebrać do kupy w relacjach ze światem. Choć nie mam do końca pewności, czy ta władza to potrafi. Zabrnęła za daleko w kopaniu pod sobą dołów. Otoczyła się zaklęciami o patriotyzmie i suwerenności, a co jeszcze gorsze, przekonała swoich wyborców, że jako jedyna chroni narodowy depozyt. Jest nim niepodległość, narodowa tożsamość i godność oraz dobrostan przyszłych pokoleń. Inni, polityczni konkurenci czy najszerzej rozumiana opozycja, to albo zdrajcy i sprzedawczyki, albo enigmatyczni „skrajni lewacy”.

Tę myśl tow. Lenina i tow. Stalina wdrażał tow. Żdanow, przeżyła go ona o ponad 70 lat i nie wygląda, jakby się miała zawijać, wręcz przeciwnie. Organizacyjna rola prasy – bo o niej mowa – kwitnie w Polsce niczym bez w maju i bezhołowie przez rok cały. Przebiła wszystkie pozostałe funkcje, z informacyjną na czele, bo prasa, media szerzej, organizować ma nie tylko świadomość mas, ale i masy sensu stricto. Nawołuje więc do protestów i demonstracji, kolportuje stosowne gadżety, podpowiada politykom, dzieli i rządzi ludem. Ja też tak chcę!

Bardzo lubię – lubiłam – chodzić do kina. W Warszawie, w okolicach dzisiejszego placu Na Rozdrożu, znajdował się w moim dzieciństwie Klub Oficerski. Wydaje mi się, że był już tam przed wojną, a w czasie wojny zamienił się w klub oficerów Wehrmachtu, zwanych dziś Niemcami. ? propos, czy można mówić Wehrmacht, gestapo czy SS, nie dodając za każdym razem, że to byli Niemcy? Patrząc zza oceanu, nie wiem już, co jest, a co nie jest w Polsce poprawne politycznie.

Nie ma nic bardziej zniechęcającego do małżeństwa niż estetyka promujących jego trwałość kampanii społecznych.

Sejm RP: „Dzisiaj dla wielu Polaków – zarówno dla pamiętających komunistyczną rzeczywistość, jak i dla pokolenia urodzonego w III Rzeczypospolitej – KOR stanowi piękną kartę historii polskich dążeń do niepodległości i wyzwolenia się spod dominacji Związku Sowieckiego. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej postanawia niniejszą uchwałą wyrazić najwyższą wdzięczność twórcom i działaczom Komitetu Obrony Robotników oraz wszystkim Polakom, którzy wspierając KOR, dobrze przysłużyli się Polsce".

Kiedy słucha się przekazu polskich biskupów z wizyty ad limina, można odnieść wrażenie, że to wszystko było niewinną wizytą grupy starszych panów w Wiecznym Mieście. Plan napięty, odwiedziny w różnych ważnych miejscach, msze święte, a na koniec sympatyczne i ciepłe spotkanie z papieżem.

Kiedy patrzy się na wyniki IQ na całym świecie i w różnych populacjach, obraz jest daleki od wyrazistości, ale pojawiają się pewne niezaprzeczalne różnice. Ważne jest zrozumienie naukowych uwarunkowań leżących u ich podstaw.

Można się było spodziewać, że nowe „Wesele” Wojciecha Smarzowskiego nie wywoła żadnej debaty. Było oczywiste, że po prawej stronie wybuchnie festiwal oburzenia, a strona liberalno-lewicowo przyjmie je z uznaniem. I nie tylko tak się stało (z małymi wyjątkami), ale w dodatku film jeszcze bardziej pogłębił przepaść pomiędzy dwiema Polskami.