Dzieje się coś, co niepokoi" – pisał Sándor Márai we wstępie poświęconemu 11. miesiącowi. Zbiór „Cztery pory roku" węgierski pisarz rozbił właśnie na miesiące, warto zatem zacząć jego lekturę od „jesiennej części".
Tak się dobrze stało, że po „Księdze ziół" i „Niebie i ziemi" jesienią 2015 roku możemy smakować trzeci tom literackich miniatur Węgra, zawierający chwytane na gorąco fragmenty życia zapisywane choćby po to, by ocalić chwilę, w której młoda kobieta czyta w parku książkę, a wiatr bawi się jej apaszką. Márai, jak każdy wielki pisarz, zachowuje przy tym właściwą rzeczy miarę – nie epatuje egotyzmem, nie przechwala się, nie snuje pseudofilozoficznych rozważań o końcu świata, deklaruje za to miłość do języka węgierskiego oraz przywiązanie do kultury wysokiej, reprezentowanej przez Cervantesa, Tołstoja, Jánosa Aranya i św. Augustyna.