Już za 19 zł miesięcznie przez rok
Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Czytaj, to co ważne.
Reklama
Tańczący z płótnem
Maluje na jutowych workach po ryżu czy kawie, na papierze, w który rzeźnicy zawijają mięso na targu, na jedwabiu, z którego produkuje się latawce. Jego znakiem rozpoznawczym jest stopa. Wystawę prac senegalskiego artysty El Hadjiego Sy można oglądać w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej.
Współczesna sztuka z Senegalu. Kuratorem wystawy w Weltkulturen Museum byli m.in. El Hadji Sy i Clementine Deliss;
Linia prosta, linia złamana i koło namalowane na pozszywanych ze sobą jutowych workach po kawie ze stemplem z Gdyni i datą przydatności do spożycia: 10 lutego 2016 roku. Taki obraz-plecak senegalski artysta El Hadji Sy zakłada na siebie i niesie niczym krzyż. I nie jest to wcale przypadkowe skojarzenie, bo obiekt w istocie nawiązuje do krzyża z Agadez – symbolu wywodzącego się z kultury Tuaregów, czyli ludu berberyjskiego zamieszkującego obszary Sahary. Trzy ramiona i owal tworzący czwarte, górne ramię przypominają też kształtem przekrój bryły Zamku Ujazdowskiego w Warszawie, w którym odbywa się performance otwierający wystawę El Hadjiego Sy.
Pozostało jeszcze 96% artykułu
Reklama
Plus Minus
„Chodźmy w las! Co się kryje między drzewami”: Królestwa mrówek i samolubna jemioła
Mimo że coraz więcej wiemy o lesie, ten wciąż nie przestaje nas zaskakiwać.
Plus Minus
„Shadow Labyrinth”: Przez tunele i pułapki do bossa
„Shadow Labyrinth” to gratka dla boomerów: platformówka jak z lat 80.
Plus Minus
„Mark Rothko. Od środka”: Rothko w strzępach
Geniusz nie musi być dziedziczny, czego dowodzi lektura książki Christophera Rothko „Mark Rothko. Od środka”.
Plus Minus
„Znajomi i sąsiedzi”: Złodziej na osiedlu
Choć „Znajomi i sąsiedzi” utrzymani są w formule „pożreć bogatych”, to twórcy sympatyzują z bohaterem-krezusem.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Jacek Borcuch: Kobiety o silnych temperamentach
Od miesięcy nie widziałem nic ciekawszego od filmu „Szczęśliwy Lazzaro”. Wróciłem z niego natchniony.
