119 zł za rok czytania RP.PL
Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.
Strażnicy demokracji odchodzą
Dariusz Wilczak i Dariusz Koźlenko wydali pierwszy numer swojego miesięcznika „Ekspress Reporterów".
Dominik Zdort
To nie są ludzie, którzy wypadli sroce spod ogona. W poprzednim wydaniu „Plusa Minusa" publikowaliśmy fenomenalny tekst Koźlenki o Państwowym Instytucie Wydawniczym, w tym numerze drukujemy fragment wydanej przez Frondę pasjonującej książki Wilczaka o przerzuceniu na początku lat 90. pod opieką polskich służb specjalnych dziesiątek tysięcy Żydów z dawnego ZSRR do Izraela.
Reportaż był kiedyś jednym z podstawowych gatunków dziennikarskich. I nie myślę o literackich konfabulacjach w typie Ryszarda Kapuścińskiego, ale choćby o pełnokrwistych opowieściach Józefa Kuśmierka. Każda porządna gazeta wiedziała, że musi publikować reportaże. „Rzeczpospolita" niemal zmuszała nas do egzotycznych wyjazdów. Ogłosiła kiedyś konkurs na najatrakcyjniejsze projekty reportażowe. Jeden z kolegów pojechał odkrywać źródła Amazonki (i nie był to Jacek Pałkiewicz), inny ruszył Jedwabnym Szlakiem do Chin, jeszcze inny odwiedził sowieckie gułagi, a kolejnych dwóch zjechało wzdłuż i wszerz Czarną Afrykę.
Dziś większość czasopism nie utrzymuje już reportażystów na stałych umowach, bo są zbyt kosztowni. Nie dość, że trzeba sfinansować im wyjazdy w teren, to w dodatku, jeśli reportaż ma być niezły, oddają go po dwóch miesiącach pracy. Co gorsza, są to materiały o dużej objętości. A przecież czytelnicy podobno nie lubią już długich tekstów.
