Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 września 2011 r. (sygn. II FSK 610/10) w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC).
W sprawie chodziło o podatek od umowy sprzedaży wierzytelności. Na mocy kontraktu jednak spółka zbyła na rzecz drugiej zorganizowaną część przedsiębiorstwa niesporządzającą samodzielnego bilansu, w tym wierzytelności pieniężne związane z jego prowadzeniem.
Najpierw zawarcie transakcji w zakresie sprzedaży wierzytelności własnej udokumentowano fakturą VAT. Ostatecznie jednak zbywca uznał, że czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT, i wystawił fakturę korygującą, w której kwota VAT została zmniejszona do zera.
Korekta uaktywniła fiskusa, który zażądał podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu sprzedaży wierzytelności. Zasada jest bowiem taka, że PCC nie nalicza się wówczas, gdy któraś ze stron umowy z jej tytułu jest opodatkowana VAT lub z niej zwolniona.
Gdy sprawa po raz pierwszy trafiła na wokandę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł na korzyść spółek. Sąd nakazał sprawdzić, jaki charakter miało nabycie wierzytelności. Wskazał, że sprzedaż wierzytelności własnej nie jest usługą, jest nią jej nabycie. Dlatego dla sprzedawcy takiej wierzytelności czynność ta jest obojętna w zakresie VAT.
