Podwójnie limitowana objętość odpowiedzi i sprostowania

Sąd Najwyższy w wyroku, odnosząc się do art. 32 ust. 7 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E71F1A6BD895BFCE1578E337B4E60B76?id=71966]prawa prasowego[/link], wyjaśnił, że jeśliby tak ustalona objętość okazała się większa niż pół strony znormalizowanego maszynopisu, to wchodzi w rachubę następne ograniczenie przewidziane w tym przepisie. Otóż redaktor naczelny może od zainteresowanego zażądać, by ją odpowiednio skrócił. Słowem, przepis ten podwójnie ogranicza objętość takich anonsów.

[srodtytul]19 stron sprostowań [/srodtytul]

W sprawie tej chodzi o dwa artykuły zamieszczone w “Gazecie Wyborczej” w kwietniu 2005 r.: “SKOK do prokuratora” i “SKOK brnie w kłopoty”.

Obie publikacje poświęcone były sytuacji w Krajowej Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej w Sopocie. W obu powtarzały się podobne stwierdzenia i zarzuty. Ich autor przytaczał jednocześnie opinie i kontrargumenty Krajowej Kasy, a w numerze z drugą publikacją zamieszczono wywiad “Rządzimy, bo się znamy” z prezesem jej zarządu Grzegorzem B.

Krajowa Kasa, członkowie jej organów, których nazwiska pojawiły się w tych publikacjach, przesłali redaktorowi naczelnemu “Gazety Wyborczej” sprostowania oraz odpowiedzi takiej samej treści, w sumie 19 stron, domagając się – każdy w swoim imieniu i osobno – ich zamieszczenia w “Gazecie Wyborczej” oraz “Rzeczpospolitej”.

“Gazeta Wyborcza” odmówiła i sprawa znalazła się w sądzie. Sąd pierwszej instancji oddalił żądania wszystkich powodów dotyczące zamieszczenia sprostowań, uznając, że informacje kwestionowane przez nich zostały sprostowane przez samych zainteresowanych, których opinie i stwierdzenia przytoczył autor publikacji. Sąd uwzględnił natomiast częściowo, i tylko w odniesieniu do Krajowej Kasy, żądanie dotyczące odpowiedzi, która w myśl art. 31 prawa prasowego ma być rzeczową reakcją na stwierdzenia zagrażające dobrom osobistym.

Sąd drugiej instancji skrócił odpowiedź, usuwając z niej powtórzenia jako zbędne i niemieszczące się w formule odpowiedzi. Uznał, że pod tą odpowiedzią mogą się podpisać także powodowie pełniący funkcje w Krajowej Kasie i w tym zakresie ich powództwo uwzględnił.

[srodtytul]Dwa razy w Sądzie Najwyższym [/srodtytul]

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniosła tylko Krajowa Kasa. Osoby wymieniane w publikacjach cofnęły swe powództwa. [b]Sąd Najwyższy wyrokiem z 15 maja 2008 r. (sygn. I CSK 531/07) werdykt ten uchylił.[/b] Nie zgodził się z sądem drugiej instancji, że skoro podobne zarzuty pojawiły się w dwu publikacjach, wystarczy jedna odpowiedź na nie i jedno sprostowanie. Uznał, że objętość wskazana w art. 32 ust. 7 prawa prasowego odnosi się nie do całej publikacji, ale do fragmentu materiału, którego sprostowanie czy odpowiedź dotyczy.

[b]Sąd Najwyższy zgodził się natomiast z opinią, że odpowiedź czy sprostowanie nie są rzeczowe, jeśli w publikacji znalazło się już stanowisko zainteresowanego w danej kwestii. [/b] [wyimek]Nie można wymagać, by odpowiedź była krótsza niż pół strony maszynopisu [/wyimek]

Sąd drugiej instancji po ponownym rozpatrzeniu sprawy zmienił swój wyrok i nakazał “Gazecie Wyborczej” opublikowanie dodatkowych sprostowań i odpowiedzi oraz sprostowań bez dodatkowych skrótów. Oddalił natomiast apelację co do żądania opublikowania odpowiedzi i sprostowań przekraczających objętością pół strony maszynopisu.