Samorządy terytorialne skorzystały z możliwości, jakie daje forfaiting przy finansowaniu inwestycji polegających na rozbudowie i modernizacji infrastruktury lokalnej, realizowanych ze środków europejskich przy uczestnictwie środków gminnych. Forfaiting stał się dla samorządów alternatywną wobec kredytów, pożyczek i emisji obligacji komunalnych formą zewnętrznego finansowania planowanych inwestycji.
Usługa finansowa
Forfaiting to usługa finansowa świadczona przez banki lub inne instytucje finansowe. Polega na zakupie (cesji) niewymagalnych należności średnio- i długoterminowych o wartości minimum kilkuset tysięcy dolarów, przed terminem ich płatności, od wierzycieli (dostawców), powstałych poprzez realizację dostaw towarów i usług (np. wykonania robót budowlanych) bez tzw. prawa regresu (czyli żądania zwrotu zapłaconych wcześniej kwot) w stosunku do podmiotu sprzedającego wierzytelność.
Forfaiting daje możliwości rozterminowania wierzytelności (uzyskania karencji w spłacie nawet na kilkanaście lat). Stosowna umowa rozterminowania między dłużnikiem a bankiem lub inną instytucją finansową zawierana jest jako odrębny dokument, np. jako załącznik do umowy cesji.
Za usługę forfaitingu bank pobiera wynagrodzenie w formie odsetek dyskontowych, które są uzależnione od wartości zakupionej wierzytelności oraz oceny ryzyka niewypłacalności dłużnika (tutaj – jednostki samorządu terytorialnego; jst). Dyskonto pomniejsza nominalną wartość należności.
Przedmiotem forfaitingu mogą być różnorodne wierzytelności już istniejące i niewymagalne, bezsporne, zbywalne, niepodlegające potrąceniu, takie jak choćby: kontrakty na wykonanie określonych robót, świadczenie usług, dostawy środków trwałych, a także wierzytelności leasingowe czy wekslowe.