Maciej Strzembosz: Co znaczy brak dymisji Mariusza Błaszczaka po sprawie rakiety

Na zdrowy rozum sprawa wygląda tak: wleciała rakieta, przeleciała przez pół Polski, spadając pod Bydgoszczą i nikt nic nie zauważył oprócz wojskowych. Minister Mariusz Błaszczak poinformowany o sprawie kazał szukać po cichu, a po dwóch dniach – gdy nic nie znaleziono – kazał przestać i siedzieć cicho.

Dlaczego? Zapewne z tych samych powodów, dla których tak wiele głupich rzeczy dzieje się w PiS-ie. Długie i intensywne poszukiwania mogły zwrócić uwagę na sprawę nieszczelności i wadliwości procedur polskiej obrony powietrznej, a przecież PiS i Mariusz Błaszczak osobiście prezentują się wyborcom jako ta siła, która dba o bezpieczeństwo Polski. Ba, bezpieczeństwo obywateli to ostatnia karta przetargowa w rękach PiS. Narracja jest następująca: Tylko my zadbamy o szczelność granic, tylko my ochronimy Polaków przed skutkami wojny, A tu nagle – bum. Wleciała rakieta należąca do typu rakiet przenoszących głowice jądrowe, nikt w MON nie zauważył, PiS zlekceważył, szukał nieudolnie, więc postanowiono sprawę wyciszyć.

Czytaj więcej

Komentarze

Artur Bartkiewicz: Rosyjski pocisk pod Bydgoszczą. Błaszczak murem za Błaszczakiem

Kandydatów na podoficerów uczy się w Polsce, że dobry dowódca krzyczy na polu bitwy „za mną”, a nie „naprzód”. Ale Mariusz Błaszczak podoficerem nie jest, więc bez mrugnięcia okiem wystawił na strzał swojego podwładnego, a sam bezpiecznie umościł się w okopie.

Zwłaszcza, że trwa kampania wyborcza, w której minister Błaszczak miał być zaprezentowany jako przyszły premier, nowy szeryf, przy którym nic złego nam się nie stanie. Już się wszyscy witali z powyborczą gąską, aż tu nagle w wyniku konnej przejażdżki odnalazła się rakieta. Wprawdzie nie cała, ale ewidentnie ruska. I zrobiła się afera podgrzewana przez znienawidzone media. Bo oczywiście minister zadziałał zgodnie z rządowym schematem – zrzucił winę na kogoś innego i zapowiedział dymisje. Trudno było zrzucić na Tuska, więc padło na wojskowych.

Jednak szybka reakcja z Pałacu Prezydenckiego, wskazująca że prezydent Andrzej Duda jako naczelnik sił zbrojnych ma pełne zaufanie do oskarżonych generałów, dowiodła, że jak zwykle w Polsce zawiedli nie ludzie, a procedury. Procedury za które odpowiada MON.

Gdyby Daniel Obajtek był magnatem prasowym

Więc jeśli chodzi o narrację, że PiS zadba o nasze bezpieczeństwo, to wyszło groteskowo i raczej śmiesznie, choć mogło być tragicznie. Okazało się, że rakieta była testowa, z zabetonowaną głowicą, bo i głowicę w końcu znaleziono, jak zaczęto naprawdę szukać. Ale gdyby była naprawdę uzbrojona, to byłaby katastrofa.

Wiarygodność Błaszczaka zleciała na łeb na szyję, minister spadł z podium liderów zaufania poza pierwszą dziesiątkę i plan ogłoszenia szefa MON przyszłym premierem na progu kampanii wyborczej spalił na panewce. Na szczęście upublicznienie sprawy i związana z tym kompromitacja, która w większości krajów demokratycznych zakończyłaby się natychmiastową dymisją ministra, zapewne sprawią, że procedury zostaną poprawione, a Polska stanie się bezpieczniejsza.

Cóż jednak by się działo, gdyby PiS odniósł pełen sukces w podporządkowywaniu sobie mediów? Gdyby udało się odebrać koncesję TVN-owi, a koncern Daniela Obajtka wykupił resztę gazet i portali internetowych? Minister nadal chodziłby w glorii, procedury nadal byłyby dziurawe, a znalazca rakiety prawdopodobnie miałby poważne kłopoty, tak na wszelki wypadek.

PiS-owi najlepiej wychodzą nagonki na gejów i lesbijki

Gdy wydawało się, że to już koniec sprawy, nastąpiły kolejne zwroty akcji. Najpierw dowiedzieliśmy się od Amerykanów, że rakieta spadła w okolicach bazy szkoleniowej NATO, więc nie tylko nasze, ale i bezpieczeństwo wojsk Sojuszu zostało narażone przez nieudolność Błaszczaka w szczególności, a PiS-u w ogóle. PiS ma bowiem tę naturę, że lubi rzucić słusznym pomysłem, ale przy pierwszej trudności strzela focha, że rzeczywistość nie chce się dostosować do światłej myśli i pomysł porzuca, wracając do tego, co im wychodzi najlepiej czyli polowania z nagonką na gejów i lesbijki.

Za nagonkę najchętniej robi zazwyczaj jakiś arcybiskup-gej, więc przedstawienie jest przednie, publika zapomina, opozycja też zapomina, bo bronić gejów i lesbijek jednak łatwiej niż zajmować się poważnymi i trudnymi sprawami państwa. Poważne sprawy nie fotografują się tak okazale jak tłumne marsze, więc opozycja nie zajęła się na poważnie największym skandalem ostatnich miesięcy, czyli rakietą oraz drugim kolejnym skandalem – faktem, że minister Błaszczak odmówił zeznań przed komisją parlamentarną, która w ramach trójpodziału władzy ma za zadanie kontrolować władzę wykonawczą.