Atak na wolny rynek

Francois Hollande chce podwyższyć podatki i stymulować gospodarkę nowymi wydatkami, myśli o dodaniu do paktu fiskalnego przepisów pozwalających na keynesistowskie powiększanie popytu. Tymczasem Francja i Europa mają kłopoty, dlatego że opodatkowanie w Europie jest zbyt wysokie. To zatem nic innego jak aplikowanie lekarstw, które spowodowały chorobę Francji i Europy.

Głosy za interwencjonizmem

Na przykład państwo francuskie pochłania 56 proc. PKB – to jeden z najwyższych wskaźników w świecie zachodnim. Francja nie ma zbilansowanego budżetu od 1974 r. Twierdzenie więc, że interwencje rządowe są rozwiązaniem problemów, jest trudne do udowodnienia w świetle danych statystycznych. Interweniujemy od dziesięcioleci i dlatego znaleźliśmy się w tej godnej pożałowania sytuacji.

Idea mówiąca, że politycy zapewnią wzrost gospodarczy, jest przewrotna. Cóż to za fantastyczny wynalazek? Takie myślenie nie jest popularne wyłącznie we Francji. Cała Europa myśli podobnie. Zdaje się, że propozycja załącznika do paktu fiskalnego znajdzie więc swoich apologetów w UE. Dowodem na to jest fakt, że Unia planuje zwiększenie swojego budżetu o 6, 8 proc.

Wszyscy chcą wyższego opodatkowania i wyższych wydatków. W ciągu ostatnich dwóch tygodni upadły rządy w Holandii i Rumunii, szykuje się zmiana w Grecji i raczej nie są to zmiany na rzecz zdrowej ekonomii. Wszyscy kandydaci francuscy atakowali wolny rynek. Niebezpieczeństwo polega na tym, że gdy Unia Europejska jest na dnie cyklu koniunkturalnego, to ludzie w poszczególnych krajach głosują na partie i ludzi z interwencjonistycznymi programami.

Francois Hollande popiera także politykę drukowania pieniędzy. Tymczasem Europejski Bank Centralny już teraz prowadzi złą politykę pieniężną. W ramach tej konstrukcji nie da się bowiem prowadzić dobrej polityki monetarnej. Grecja, Hiszpania, Francja czy Niemcy mają różną inflację, różne stopy oszczędności, skłonność do konsumpcji. Właściwości wymiany walut, które były prawidłowe dla poszczególnych państw, nie można było zastępować wspólnym mechanizmem. Nie można zaaplikować wyważonej polityki monetarnej wszystkim państwom. Prawie wszystko, co złego właśnie się dzieje w UE, jest pogarszane przez politykę monetarną – politykę drukowania pieniędzy.

Inflacja, którą polityka drukowania pieniędzy może spowodować, jest osobliwym narzędziem, poprzez które rządy wywłaszczają ludzi. Ludzi, którzy zasadniczo postępują zgodnie z wolnorynkowymi zasadami.

Jedyne rozsądne rozwiązanie, jakim obecnie dysponujemy, polega na uporządkowanej i zaplanowanej dewaluacji walut krajów Południa Europy poprzez wyłączenie ich ze strefy euro. Należy pozwolić prowadzić niezależną politykę monetarną zainteresowanym państwom. Wtedy powrócą na drogę wzrostu.

Ekscentryczne pomysły

Kolejnym działaniem, które zalecałbym Francji Hollande'a i całej Europie, jest obniżanie podatków i deregulacja. Przecież wzrost, który bierze się z zatrudnienia, wzrostu popytu, pojawia się wtedy, gdy istnieje szansa na zatrudnienie. Politycy nie wykreują wzrostu.

Jako europarlamentarzysta mogę zatrudnić kogoś w swoim biurze, problem polega jednak na tym, że aby to zrobić, najpierw państwo musi ściągnąć podatki. I w gruncie rzeczy ta sytuacja obrazuje, w jaki sposób państwa narodowe i UE zatrudniają ludzi. A to niszczy realną gospodarkę. Państwa narodowe i władze brukselskie utrzymuje sektor prywatny. A im bardziej jest nękany podatkami, w tym gorszej sytuacji wszyscy się znajdziemy. Tymczasem to właśnie proponuje Hollande. Takich propozycji nie powinno się wcielać w czyn. Powinniśmy usunąć hamulec w postaci wysokiego opodatkowania. Musimy zliberalizować prawo pracy, ponieważ paradoksalnie, im łatwiej kogoś zwolnić, tym częściej przedsiębiorcy zatrudniają. A dziś procedury na poziomie narodowym i wspólnotowym temu nie sprzyjają.

Hollande dobrze by zrobił, gdyby obniżył podatki. Niestety, ani on, ani UE o tym nie myślą. Europie nie pomogą także propozycje harmonizacji podatków – socjaliści, także francuscy, mają zamiłowanie do takich pomysłów. Harmonizacja podatkowa zawsze oznacza podniesienie podatków. Zresztą nie rozumiem, dlaczego mielibyśmy je harmonizować? Przecież stopy podatkowe w poszczególnym państwach UE są zbliżone do siebie w stopniu podobnym do tych, które obowiązują między amerykańskimi stanami.

Niestety obywatele państw europejskich nie dostrzegają źródeł problemów, z którymi się borykamy. Co pokazuje przykład Francji czy Grecji. Kryzys finansowy nie wziął się z braku regulacji.