Budujemy „mały Londyn”

[b]Rz: Sprawdźmy dłonie na początek. Palec serdeczny jest u pana dłuższy od wskazującego? [/b]

[b]Ludwik Sobolewski:[/b] Tak.

[b]Naukowcy z Cambridge po analizie dłoni mężczyzn pracujących w City twierdzą, że taka zależność występuje u tych, którzy częściej odnoszą sukcesy na giełdzie. Ma pan dobrą rękę do giełdy?[/b]

Myślę, że tak. Udało mi się przejąć giełdę po poprzedniku, który stworzył pewną legendę. To nie było łatwe, by po Wiesławie Rozłuckim stać się szefem tej spółki.

[b]Czuł pan jego oddech na plecach?[/b]

W tym, by nie czuć, pomogła mi trochę moja bezczelna pewność siebie. Na giełdzie był zespół przyzwyczajony do określonego sposobu działania. I to było pierwsze wyzwanie, przekonanie ich do siebie.

[b]Teraz czuje się pan już liderem tej spółki?[/b]

Tak, czuję się liderem tego zespołu. Aby tak było, nie wystarczy sama osobowość. Trzeba mieć jakąś ideę, która cementuje zespół. Ideę giełdy ponadlokalnej albo, konkretniej, na przykład ideę NewConnect. Po tej wielkiej mobilizacji odczuwalny był nawet chwilowy brak nowej idei, teraz znów mamy kolejny projekt, który podnosi temperaturę. To rynek obligacji, czyli znów coś, czego dotąd w Polsce nie było.

[b]Kiedy ten rynek ruszy?[/b]

W połowie tego roku. Chcemy wykreować kulturę i praktykę pozyskiwania kapitału przez papiery dłużne i inwestowania w nie.

[b]Do kogo kierujecie ofertę?[/b]

Jeśli chodzi o emitentów, to do polskich spółek – od małych po największe, oraz do samorządów, gmin, które potrzebują finansowania inwestycji infrastrukturalnych.

[b]Szykuje pan konkurencję dla banków. Łatwo o dobry start, w czasach gdy na rynku brakuje pieniędzy.[/b]

Na to liczymy. Nawet małe firmy będą mogły pozyskać środki. Instytucje finansowe też. Musimy jeszcze znaleźć sposób, jak badać ryzyko emitenta, czyli rozwiązać kwestię ratingu. Bo małym emitentom nie będzie się opłacało ponosić znacznych kosztów emisji. No i kluczowym dziś problemem jest popyt ze strony inwestorów.

[b]Wracając do dłoni i badań. Nie udały się przejęcia giełd w Lublanie i Pradze. To pana osobista porażka?[/b]

Nie. Nasza strategia od początku jest nastawiona na budowę w Warszawie „małego Londynu” – tworzenie sieci pośredników, portfolia aktywów i zróżnicowanej oferty: akcji, w tym aktywów z regionu, instrumentów pochodnych, produktów strukturyzowanych oraz papierów dłużnych. Nigdy nie uważałem, że przejęcia innych rynków przesądzają o przyszłości. Wręcz przeciwnie. Kontrola nad jakąś giełdą w regionie od razu wywołuje pewien dylemat. Chcemy, aby centrum było w Warszawie, to po co w zasadzie kupować inną, w dodatku małą giełdę na mikroskopijnym rynku i wydawać na to spore pieniądze?

[b]Kupno, na przykład giełdy w Pradze, mogłoby się okazać niepotrzebne?[/b]

Potrafilibyśmy coś z tym zrobić. A jeśli chce się być liderem w regionie, trzeba w takich bojach startować, choćby miało się niewielką szansę na wygraną. Nie oszukujmy się, być własnością Skarbu Państwa to za granicą balast.

[b]Najnowsza wersja prywatyzacji giełdy poprzez wejście inwestora strategicznego to dobry kierunek?[/b]

Sprzeciwiam się twierdzeniu, że prywatyzacja GPW to panaceum na wszystko. To jednak bardzo ważny instrument, który może być prorozwojowy. Najlepszy inwestor dla warszawskiej giełdy to taki, który zgodzi się na najdalej idące zobowiązania wobec tego rynku. By chronił to, co osiągnęliśmy, ale także dodał jeszcze nam siły.

[b]Ważniejsze są te zobowiązania niż pochodzenie inwestora?[/b]

Są najważniejsze. Ważna jest też wiarygodność. Przeanalizujemy dotychczasową historię budowania rynku przez potencjalnego inwestora. I na koniec jeszcze poddamy go badaniu wariografem.

[b]Pieniądze także są drugorzędne?[/b]

Minister Aleksander Grad stwierdził, że to najważniejsza prywatyzacja od rozpoczęcia polskiej transformacji. To znaczy, że cena nie jest najważniejszym czynnikiem. Nie prywatyzujemy spółki, tylko dajemy wpływ na cały rynek: domy maklerskie, których biznes uzależniony jest od tego, jak działa GPW, i przedsiębiorstwa, które tu będą szukać kapitału. Nie ma możliwości, aby rozważać prywatyzację GPW jak konkurs: „kto da najwięcej pieniędzy”.

[b]Jeśli nie cena ma decydować, ale wartość dodana, to czy są tacy partnerzy, do których GPW mogłaby dołączyć?[/b]

Są potencjalni partnerzy. Ale dziś nie można typować, kto jest najlepszym. Kandydatom zostanie zaprezentowana wielka księga zobowiązań, warunków zawarcia tej transakcji. Gotowość do jej podpisania będzie niezwykle istotna. Dlatego to typowanie, które się pojawiło, to w istocie puste popisywanie się tym, że zna się nazwy kilku giełd.

[b]W pana gabinecie wisi mapa Europy. Nie za mała, by szukać inwestora?[/b]

Nie. Wydaje mi się, że jej zasięg jest wystarczający.

[b]Kiedy powstanie ta księga zobowiązań?[/b]

Niedługo.

[b]Będzie tam również zapisane, że Ludwik Sobolewski zostanie prezesem GPW?[/b]

Księga zobowiązań na pewno nie będzie obejmowała takich kwestii.