Mieszkanie prawem, nie towarem – z takim m.in. transparentem stała wczoraj pod budynkami sądów 30-osobowa grupa warszawiaków. W taki sposób demonstrowali z okazji Międzynarodowego Dnia Lokatora.

– Coraz więcej jest bezdomnych – grzmiał Piotr Ikonowicz związany z Warszawskim Stowarzyszeniem Lokatorów. – A miasto nic nie robi, by ich problemy rozwiązać.

– Ratusz na bruk nas wyrzuca. Kamienicznikom oddaje – krzyczeli zgromadzeni.

Po krótkim wiecu przeszli prosto na [link=http://www.zyciewarszawy.pl]ul. Smolną[/link], gdzie ratusz zorganizował Warszawskie Spotkania Mieszkaniowe. 

– Zbieżność terminów to przypadek – tłumaczyła wicedyrektor Biura Polityki Lokalowej Katarzyna Łęgiewicz. – Pomysł spotkań to wyjście naprzeciw potrzebom mieszkańców.

Ale wczorajsze oczekiwań tych, co przyszli, nie spełniło. Już w czasie prezentacji sytuacji mieszkań komunalnych w stolicy na sali, gdzie zgromadziło się ok. 100 osób, słychać było buczenie. – Co nas to obchodzi?! – krzyczała pani z końca sali, wysłuchując informacji o 94 tys. mieszkań komunalnych w mieście.

– Nie interesuje nas wasz pięcioletni plan. My mieszkań nie mamy – denerwował się starszy pan.

Wrzenie na sali udało się moderatorom opanować, dopuszczając do głosu zebranych. Dyrektor Łęgiewicz odpowiadała na bloki pytań.

Pani Wanda łamiącym się głosem opowiadała, jak to urzędnik ruderę jej proponował, a nie lokal. – Sześć lat czekam w kolejce na komunalne mieszkanie, jak śmieć jestem traktowana – mówiła. Sala nagrodziła ją oklaskami.

Pani Jolanta z WSL dopytywała się, dlaczego miasto nie uwzględnia kryterium dochodowego. – Niektórzy wille mają, a w komunalnym mieszkają – krzyczała.

Dyrektor Łęgiewicz próbowała tłumaczyć, że nie ma możliwości weryfikowania zarobków, gdy lokator już mieszkanie dostał. – Ono z mocy prawa należy się na czas nieokreślony – wyjaśniała. Sala nie słuchała.