Jak podzielić grunt na więcej działek

Decyzja nie jest potrzebna, jeśli nieruchomość składa się już z działek geodezyjnie wydzielonych zaznaczonych w katastrze nieruchomości.

Zasady podziału nieruchomości normuje[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5B788D820A963195FDFDB1B8F3A47634?id=175872] ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami[/link] (art. 92 – 100). Dotyczy ona gruntów budowlanych. Odrębne procedury obowiązują, gdy podział obejmuje nieruchomości należące do większej liczby osób i poprzedzony jest scaleniem ich gruntów. Nie są oddzielnie normowane podziały pojedynczych nieruchomości rolnych i leśnych. Właściciele mogą je dzielić (sprzedawać) dowolnie na działki o powierzchni minimum 0,3 ha. Podział powodujący wydzielenie działek rolnych lub leśnych mniejszych jest dopuszczalny dla powiększenia działki sąsiedniej, w celu regulacji granic, a także ze względu na pewne zaszłości (art. 95).

[srodtytul]Wydzielenie także poza planem [/srodtytul]

Podział pojedynczej nieruchomości jest dopuszczalny, jeżeli będzie zgodny z ustaleniami planu miejscowego. Jeśli nie ma planu, ale nie jest on obowiązkowy, a gmina nie ogłosiła, że przystępuje do jego sporządzania, zasady podziału mogą być ustalone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (por. art. 61[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=169354] ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym[/link]). Tę decyzję trzeba uzyskać przed złożeniem w gminie wniosku o podział.

Są jednak liczne wyjątki od tych zasad. Niezależnie bowiem od ustaleń planu miejscowego podział jest dopuszczalny (także jeśli w jego wyniku będą wydzielone z gruntu rolnego czy leśnego działki mniejsze niż 0,3 ha), przede wszystkim wówczas gdy:

- nieruchomość jest zabudowana dwoma lub więcej domami (postawionymi legalnie), a podział ma polegać na wydzieleniu domów i niezbędnych działek na rzecz współwłaścicieli,

- gdy wydzielenie jest niezbędne do prawidłowego korzystania z domu mieszkalnego lub budynku wzniesionego przez posiadacza w dobrej wierze,

- gdy wydzielony ma być grunt nabyty z mocy prawa, czyli w praktyce najczęściej w drodze zasiedzenia.

Podział bez względu na plany miejscowe jest ponadto uzasadniony, m.in. gdy zachodzi konieczność wydzielenia części nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji autostrady.

Sposób podziału proponuje właściciel (użytkownik wieczysty) czy współwłaściciele (współużytkownicy wieczyści) nieruchomości.

[srodtytul]Procedura podziału [/srodtytul]

Do wniosku trzeba dołączyć dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości (np. akt własności), wstępny projekt podziału.

Projekt podziału musi być opracowany przez geodetę mającego uprawnienia zawodowe do rozgraniczania i podziału nieruchomości (gruntów), co oczywiście wiąże się z kosztami.

Podstawą podziału jest decyzja administracyjna wydawana przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta zatwierdzająca ostateczny plan podziału. Nie potrzeba decyzji, gdy podział jest konsekwencją stwierdzenia zasiedzenia gruntu.

Decyzja zatwierdzająca podział nie jest potrzebna, jeśli polega on na wydzieleniu działek gruntu odrębnie położonych i oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków. W takich sytuacjach w księdze wieczystej zapisana jest należąca do jednego właściciela nieruchomość składająca się z odrębnych, przylegających do siebie działek. Nie jest więc też konieczny projekt podziału.

Podział polega wówczas na założeniu przez sąd rejonowy prowadzący księgi wieczyste służebności drogowej, tzw. drogi koniecznej. Właściciel może liczyć na odszkodowanie, jeśli drogi wydzielone w związku z podziałem są według planu zagospodarowania drogami publicznymi. Jeśli powstaje w ten sposób droga prywatna, odszkodowanie nie wchodzi w rachubę.

[ramka]