Prace nad tym zagadnieniem rozpoczęli już w grudniu 2006 roku naukowcy z Wydziału Hodowli Roślin Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Wkrótce dołączyli do nich badacze z kilkunastu krajów i utworzyli PGSC — Potato Genome Sequencing Consortium (www.potatogenome.net), którego członkiem został także Instytut Biochemii i Biofizyki Polsksiej Akademii Nauk. Prace polskich uczonych finansowało Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach Narodowego Projektu Sekwencjonowania Genomu Ziemniaka.
Ziemniak, (Solanum tuberosum) — zawiera 12 chromosomów i 840 milionów par zasad DNA (co odpowiada mniej więcej jednej czwartej genomu człowieka). Badacze przeskanowali materiał genetyczny ziemniaka 70 razy aby mieć pewność, że żaden fragment genomu nie został przeoczony lub błędnie odczytany.
W trakcie badań pojawiły się nowe, ultraszybkie techniki sekwencjonowania genomów, z których skorzystali badacze w ramach PGSC. Naukowcy stosowali trzy niezależne tzw. platformy sekwencjonujące. Połączenie uzyskanych rezultatów i złożenie ich w ciągłe nici DNA umożliwił specjalny program komputerowy stworzony w Pekińskim Instytucie Genomiki.
Pierwsze, bardzo zachęcające rezultaty zostały zaprezentowane jeszcze dwa lata temu w Carlow w Irlandii.
Ziemniak, należący do rodziny Solanaceae, jest blisko spokrewniony z pomidorem, papryką i bakłażanem. Jest najważniejszą uprawną rośliną warzywną na świecie, a trzecią w ogóle, po ryżu i pszenicy. Największym producentem ziemniaka są Chiny, Polska zajmuje siódme miejsce.