Pies na stres, czyli bezinteresowny terapeuta

Opinie zbieramy tutaj

Sześcioletni Stosh wkracza do pokoju‚ trzymając w dłoniach ulubioną książkę o przygodach kota w kapeluszu. Gramoli się na ogromną poduszkę wypchaną ziarnami fasoli i z przejęciem zaczyna czytać. Sylaba po sylabie. W skupieniu zmaga się z każdym zdaniem. Obok‚ przytulona do niego‚ słucha wierna towarzyszka – Emma.

Program READ‚ uruchomiony po raz pierwszy w 1999 roku w bibliotece publicznej w Salt Lake City‚ był pomysłem Intermountain Therapy Animals‚ organizacji specjalizującej się w psychoterapii z udziałem zwierząt. – Przebywanie w towarzystwie zwierząt wywołuje u ludzi pozytywne reakcje fizjologiczne – twierdzi dyrektor ITA Kathy Klotz. Badania laboratoryjne wykazują między innymi‚ że w ich obecności ludziom obniża się ciśnienie. Aaron Katcher‚ psychiatra‚ który od lat bada ludzko-zwierzęce interakcje‚ tłumaczy, że tego rodzaju terapie są bardzo skuteczne‚ bo w obecności zwierząt ludzie potrafią się zrelaksować‚ czują się bezpieczniej‚ rośnie ich poczucie własnej wartości. W tych warunkach znacznie łatwiej im się otwierać‚ przełamywać opory‚ mówić o problemach. Szkolone przez ITA czworonogi z dobrym skutkiem pomagały już wcześniej osobom z syndromem Downa‚ dzieciom autystycznym czy pacjentom z chorobą Alzheimera.

Psychologowie i pedagodzy twierdzą‚ że u wielu dzieci problemy z czytaniem wynikają nie z przyczyn intelektualnych‚ ale emocjonalnych – nieśmiałości‚ braku pewności siebie‚ niechęci do mówienia na głos w dużej grupie. Specjaliści z ITA postanowili więc zaeksperymentować – zatrudnili czworonożnych terapeutów. – Psy sprawiają, że dziecko może się przez chwilę poczuć trochę jak nauczyciel – mówi Klotz. – Dzieciom doskonale to służy. Są święcie przekonane‚ że pies słucha każdego ich słowa i że wszystko rozumie. Program szybko zyskał popularność‚ nie tylko w Utah‚ ale w całym kraju.

Joe Turner‚ właściciel Emmy‚ z dumą pokazuje mi najrozmaitsze certyfikaty i medale. Zanim jego podopieczna zaczęła „pracować” z dziećmi‚ przebyła wiele szkoleń – w sumie 350 godzin. Jako woluntariusz Turner nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia‚ zajęcie traktuje jednak bardzo poważnie. – Przez trzy dni jesteśmy bardzo zajęci. Przez resztę tygodnia daję jej trochę odpocząć – wyjaśnia.

Oprócz cotygodniowych sesji w bibliotece pies odwiedza też dwa okoliczne szpitale oraz dom starców. Pomaga w fizjoterapii pacjentów częściowo sparaliżowanych po wylewach‚ a także osobom z demencją. – Często nie za wiele już kojarzą‚ mnie nie rozpoznają‚ ale ją‚ w jakiś przedziwny sposób – tak. I natychmiast zauważają‚ gdy nie pojawi się, jak zwykle – mówi Turner.