Natrafili na nie przypadkowo robotnicy podczas przygotowywania terenu pod parking przy ulicy Grodzkiej w centrum miasta. Badaniami wykopaliskowymi kieruje Karol Kwiatkowski z muzeum w Stargardzie. Miejsce to zostało prawdopodobnie wytyczone jako działka mieszczańska już w XIII wieku. Wiek zachowanych konstrukcji archeolodzy określili na razie wstępnie, na podstawie znalezionych ułamków glinianych naczyń, na XIV stulecie. Precyzyjne datowanie drewnianych konstrukcji przeprowadzi laboratorium dendrochronologiczne Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (określanie wieku na podstawie rocznego przyrostu słojów drzew).
Dzięki warstwie organicznej, jaka przykryła drewno i odcięła dopływ tlenu, znakomicie zachowały się nie tylko elementy budowlane ale także różne przedmioty wykonane z drewna i skóry. – Wcześniejsze badania archeologiczne w innych częściach miasta nie przyniosły tak dobrych rezultatów. Powodem były zniszczenia terenu na przestrzeni wieków oraz struktura terenu – piasek, w którym drewniane konstrukcje nie miały szans na przetrwanie – wyjaśnia Karol Kwiatkowski. Dotychczas badacze odsłonili pozostałości dwóch budynków. Przetrwały pale sięgające 2,4 m długości. Stanowiły elementy konstrukcyjne ścian i dachu. Poza tym w dobrym stanie zachowała się podstawa północnej ściany jednego budynku do wysokości 80 cm. Wzniesiono ją z poziomo ułożonych desek podtrzymywanych pionowymi belkami. Prawdopodobnie był to obiekt o charakterze gospodarczym. Funkcja drugiego budynku pozostaje zagadkowa. Zachowały się w nim resztki drewnianej podłogi ułożonej z desek szerokości 40 cm i długości 3 m. W deskach znajdowały się otwory zaczopowane drewnianymi kołkami. Prawdopodobnie były to deski z odzysku, użyte wtórnie, pierwotnie służyły do czegoś innego – stąd zaczopowane otwory, których w podłodze nie powinno być.
Archeolodzy wydobyli z ziemi różne przedmioty codziennego użytku sprzed 700 lat. Są wśród nich skórzane buty z wysokimi cholewami i niskie, dziecięce i dla dorosłych, damskie i męskie. Dobrze zachowały się skórzane pochewki na noże i paski. Imponująco przedstawia się kolekcja odkopanych drewnianych talerzy i misek; jeden z talerzy, bez żadnych uszkodzeń, ma średnicę 30 cm. Dobrze zachowały się także przedmioty metalowe: wędzidło, strzemię, podkowy, młotek i oskard. W znakomitym stanie jest kompletnie zachowany grzebień tkacki (element krosna) wykonany z poroża jelenia.
Stargard Szczeciński jest jednym z najstarszych miast Polski i najstarszym, obok Szczecina, miastem na Pomorzu Zachodnim, prawa miejskie uzyskał już w 1243 roku. Rozwojowi miasta w średniowieczu sprzyjało położenie przy zbiegu szlaków handlowych do Wolina, Szczecina i Kołobrzegu.
