Zespołem badaczy z kilku francuskich uniwersytetów kierował Joseph Cesari, konserwator archeologiczny na Korsyce. Odkrycia dokonano na wzgórzu porośniętym dębami, pod nawisem skalnym (szary granit) służącym prehistorycznym społecznościom jako schronienie. Poniżej warstwy zawierającej pozostałości zamieszkiwania tego miejsca w epoce brązu archeolodzy natrafili na zbiorowy grób z epoki kamienia. Wiek grobu określono metodą węgla radioaktywnego C14, okazało się, że grób mógł być używany w okresie od 7400 do 6800 lat p.n.e.
Badacze odkopali rozdrobnione kości pięciu osób dorosłych, jednej kilkunastoletniej oraz kilkumiesięcznego noworodka. Pod tymi fragmentami kości znajdował się prawie kompletny szkielet jeszcze jednej dorosłej osoby. Szczegółowe analizy antropologiczne – określanie płci, dokładnego wieku, wzrostu, stanu zdrowia itp. – prowadzone są w laboratorium Uniwersytetu w Bordeaux. Być może uda się wydobyć z kości DNA i na tej podstawie określić, czy zmarłych łączyło pokrewieństwo.
