Reklamacja zepsutego towaru: najpierw wymiana lub naprawa

W takim przypadku sprzedawca ponosi odpowiedzialność. Zresztą nie tylko on, ale też wszystkie podmioty, które (również na wcześniejszym etapie) uczestniczyły w transakcji.

Ważne domniemania

Oznacza to, że także dystrybutor, importer czy producent muszą zapewnić zgodność towaru z umową (mimo że nie są bezpośrednio stroną umowy sprzedaży). Sprzedawca odpowiada wobec klienta, ale w stosunku do sprzedawcy odpowiedzialność odszkodowawczą ponoszą wcześniejsi uczestnicy obrotu danym towarem.

W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy (chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru).

W pozostałych przypadkach domniemywa się, że towar konsumpcyjny jest zgodny z umową, jeżeli nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju.

Takie samo domniemanie przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela. W szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące się do właściwości towaru, w tym terminu, w jakim ma on je zachować.

Przepisy ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (DzU nr 141, poz. 1176 ze zm.) mówią przy tym, że w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Ma to swoje praktyczne konsekwencje.

Co do zasady bowiem to, że towar jest niezgodny z umową i że niezgodność ta istniała już w chwili jego wydania, udowadnia konsument. Ale nie przy wadach, które ujawniły się w ciągu pół roku od daty zakupu. Wtedy klient niczego wykazywać nie musi.

Najpierw wymiana lub naprawa

Niezgodność towaru z umową pozwala konsumentowi domagać się albo jego nieodpłatnej naprawy, albo wymiany na nowy (wybór należy do klienta, a nie do sprzedawcy). Jeśli konsument wystąpi do sprzedawcy z odpowiednim żądaniem, ten może je zaakceptować albo odrzucić. Sprzedawcy czasem nabierają wody w usta i nie udzielają odpowiedzi. Nie jest to przejaw racjonalnego działania. Jeśli bowiem w ciągu 14 dni sprzedawca nie odpowie, przyjmuje się, że uznał żądanie klienta za uzasadnione.

Gdy wymiana lub naprawa są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów (uwzględnia się w tym przypadku wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności) albo sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności – konsument może się domagać stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Konsumenci, przy domaganiu się realizacji przysługujących im praw, muszą pamiętać o terminach. Nie mogą domagać się naprawy lub wymiany produktu, gdy upłynęły dwa lata od wydania towaru kupującemu albo dwa miesiące od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Wspomniane terminy uważa się za zachowane, jeśli konsument przed ich upływem wyśle do sprzedawcy zawiadomienie.

WZÓR PISMA

Warszawa, 28 grudnia 2011 r.

Jan Janowski

ul. Przykładowa 1/1

Warszawa

tel. 001 001 002

Reklamacja towaru