Prace z cyklu „Obrazów intuicyjnych” powstały przed czterema laty. Mogą być zaskoczeniem nawet dla uważnych obserwatorów sztuki artysty, bo są kolorystyczną wariacją na temat figur geometrycznych i budzą skojarzenia z malarstwem Malewicza, Mondriana, a niekiedy z japońskim origiami. Przy tym kolorystyka jest też nietypowa, bo ma pogodną pastelową paletę, łączącą błękity, seledyny, róże, oranże, czerwienie z bielą.
Mimo że jest to nie pierwszy niespodziewany zwrot w twórczości artysty, lubiącego eksplorować nowe obszary, można w prezentowanym cyklu dostrzec także pewne cechy właściwe dla jego stylu, na co w katalogu wystawy zwraca uwagę Agnieszka Tes, pisząc o plakatowości i dynamice nowych prac:
„…działanie koloru, kładzionego płasko, syntetycznie dużymi płaszczyznami, co każe nam powrócić pamięcią do sztandarowych prac z początków kariery malarza. Ponadto dynamika, która nie pozwala formom osiąść w stagnacji, wprowadza w nie ruch, moduluje wzajemną korespondencję kształtów i ich interakcje. Dynamika jako nieodłączna cecha twórczego temperamentu autora, ujawnia się tu zarówno w sposobie komponowania poszczególnych płócien, jak i w „dramaturgii” całego cyklu…”
Jan Dobkowski urodził się 8 czerwca 1942 w Łomży. Studia skończył na warszawskiej ASP, w latach 1962 – 1968 studiował na warszawskiej ASP, robiąc dyplom w 1968 roku w pracowni malarstwa prof. Jana Cybisa.
Jeszcze w czasie studiów wraz z kolegą Jerzym Zielińskim założył grupę Neo-Neo-Neo, buntując się przeciwko malowaniu w postimpresjonistycznym stylu. Malował wówczas figuralne obrazy z uproszczonymi sylwetkami o mocnych zielono-czerwonych kontrastach, nasycone zmysłową erotyką i witalizmem.
