Pisarze i ich miasta

Brecht (1898-1956) przyjechał do Berlina z ojczystej Bawarii w 1924 roku mając 26 lat. Chciał się wyrwać ze swojego prowincjonalnego – jak twierdził - mieszczańsko - protestanckiego środowiska. W Berlinie znalazł podobnych sobie. Miasto pociągało swoją energią, a sztuka i muzyka cieszyła jego mieszkańców. Po I wojnie światowej marzenia o nowym lepszym świecie były ważnym źródłem ich inspiracji.

Brecht pisał i prowadził intensywne kawiarniane życie, by stać się częścią wielkomiejskiej rzeczywistości. Poznawał krytyków, muzyków, ludzi teatru m.in. Erwina Piscatora dowodzącego świątynią teatru rewolucyjnego. To było Brechtowi bliskie. Kilka lat później napisał słynną satyrę na burżuazję - „Operę za trzy grosze” z muzyką Kurta Weilla. W 1933 Berlin znów stał się miastem sparaliżowanym strachem – naziści spalili na stosie dziesiątki tysięcy książek swoich wybitnych autorów. Także Brechta. Pokazał swój wrogi stosunek do dyktatury narodowego socjalizmu pisząc „Strach i nędzę III Rzeszy”, tworząc go już na wygnaniu, w czasie 15-letniej tułaczki po Europie i USA. Do Berlina wrócił w 1948 roku osiadając w jego wschodniej części. Na fasadzie pierwszego ukończonego socjalistycznego wieżowca do dziś przeczytać można słowa „Pieśni dla pokoju” Brechta. Ale rok później z równą stanowczością dramaturg zaczął krytykować komunistyczne władze bezwzględnie rozprawiające się z robotnikami. Swoje teatralne marzenia mógł wkrótce spełniać w nowopowstałym teatrze Berliner Ensemble.