Aktualizacja: 04.11.2021 15:33 Publikacja: 04.11.2021 15:33
Centrum Literatury Ezry Pounda w zamku Brunnenburg. Założyła je i prowadzi obecnie 96-letnia córka poety, Mary
Foto: Archiwum autora
Erudyta, poliglota, tłumacz, a przede wszystkim człowiek otwarty na artyzm, na twórczość innych ludzi i wszystko to, co nazywamy „kondycją ludzką". Jego zawiły życiorys, i kontrowersje z nim związane, opisywany był i analizowany przez wielu tłumaczy i krytyków, w tym także polskich. Zatem dokonam kompilacji, by czytelnikowi przybliżyć tę postać. Ezra Pound, ściślej: Ezra Weston Loomis Pound, urodził się w 1885 r. w Hailey w stanie Idaho. Jego ojciec, Homer (matka Isabel z domu Weston), pracował w mennicy państwowej, „fabryce pieniędzy", co w przyszłości (jak niektórzy twierdzą) odbiło się na stosunku Pounda do kapitalizmu i systemu monetarnego sprowadzającego ludzki byt jedynie do gromadzenia dóbr. Ponadprzeciętnie zdolny uczęszczał do szkoły wojskowej, w wieku 13 lat wraz ze swoją ciotką popłynął parowcem do Europy. Zwiedził Anglię, Belgię, Niemcy i Włochy. Następie powrócił i rozpoczął studia językowe i literaturoznawcze, specjalizując się w językach romańskich, w Hamilton Collage w Clinton i na University of Pensylwania. Był najzdolniejszym z uczniów. Już w wieku 15 lat posługiwał się biegle łaciną i greką. W przyszłości opanuje język włoski, hiszpański, japoński i chiński, którego stanie się tłumaczem. Znawca jego życiorysu i poezji Andrzej Sosnowski tak to opisuje w „Posłowiu" do „Pieśni" Pouda wydanych przez PIW w 1996 r.: „Z pewnością nic poniżej dużej biografii (...) nie może nawet w największym skrócie przedstawić pogmatwanych losów Ezry Pounda, a zatem: Pounda poety, Pounda – reformatora społecznego, politycznego publicysty i agitatora, ekonomisty i propagandysty, Pounda – patrona sztuk i mecenasa artystów, tłumacza, krytyka, kompozytora, historyka, dyletanta i awanturnika – par excellence. A jest jeszcze Pound – powikłany charakter, Pound – niestrudzony piechur, Pound – (periodyczny) mąż Dorothy Shakespear i nieco bardziej regularny kochanek Olgi Rudge, zatem Pound – ojciec dwojga dzieci, Pound – tenisista i bokser (jego ulubionym partnerem był Ernest Hemingway), Pound – wdzięczny przedmiot do psychoanalizy. Kapitulując w wyniku takiej klęski biograficznego urodzaju, trzeba się ograniczyć do zaznaczenia zaledwie kilku faktów".
Środowisko kultury żegna Stanisława Tyma, odbiorcy jego filmów, sztuk, felietonów nie mogą się pogodzić ze śmiercią artysty. Warto przypomnieć jego związki z naszą gazetą.
Całe dakady dla recepcji Franza Kafki zostały stracone – mówi Reiner Stach, autor trzytomowej biografii autora „Procesu”.
W zamkowych Arkadach Kubickiego w czwartek rozpoczęły się Targi Książki Historycznej, organizowane przez Fundację Historia i Kultura.
„Rozdroże kruków" to zapowiadana na 29 listopada nowa część przygód Geralta. Książka, którą wyda SuperNOWA, jest zaskakującym prequelem. Fragment poznali już czytelnicy „Nowej Fantastyki”.
Bank zachęca rodziców do wprowadzenia swoich dzieci w świat finansów. W prezencie można otrzymać 200 zł dla dziecka oraz voucher na 100 zł dla siebie.
„Niewygodna” Patrycji Volny, córki „barda Solidarności”, to oskarżenie rzucone słynnemu ojcu, ale i innym mężczyznom z życia modelki, wokalistki, aktorki.
Amerykańscy jurorzy docenili historię polskiego producenta ciężarówek.
Środowisko kultury żegna Stanisława Tyma, odbiorcy jego filmów, sztuk, felietonów nie mogą się pogodzić ze śmiercią artysty. Warto przypomnieć jego związki z naszą gazetą.
„Psy gończe” Joanny Ufnalskiej miały wszystko, aby stać się hitem. Dlaczego tak się nie stało?
Choć nie znamy jego prawdziwej skali, występuje wszędzie i dotyka wszystkich.
Lubię też wyrażać swoich bohaterów poprzez muzykę – ich upodobania pomagają mi ich lepiej zbudować.
System szkolnictwa za panowania Ludwika XVI wypuszczał najlepiej wykształconych naukowców i technokratów na świecie.
Na papierze „Dzień” brzmi jak telenowela o nowojorskim patchworku. Za sprawą talentu Michaela Cunninghama staje się dramatem o tym, jak pandemia zwolniła wielu ludzi z uciążliwych obowiązków. Nie muszą już chodzić do biura czy odprowadzać dzieci do szkoły, ale stają się jeszcze bardziej samotni.
Nie jestem piewcą jakiejś utopii, w której Krzysztof Bosak będzie szedł wraz z Donaldem Tuskiem w kwietnym wieńcu na szyi i śpiewał „Kumbaya, oh, Lord, kumbaya”. Rywalizacja jest i niech dalej będzie, ale chodzi o to, żeby wyżej punktowana była współpraca.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
