[b] 6. Stieg Larsson „Zamek z piasku, który runął”. Tłum. Alicja Roseneau (Wydawnictwo Czarna Owca) [/b]
Gdyby ta powieść została napisana przez polskiego pisarza, zostałby on oskarżony o kalanie własnego gniazda, narodową zdradę i brak patriotyzmu. Na szczęście łamanie prawa przez tajne służby jest możliwe tylko w Szwecji. Jaka ogromna ulga…
[b] 7. Stephenie Meyer „Przed świtem”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie) [/b]
Zauważyłem, że ostatnio zyskuje na znaczeniu nowa nauka, którą można krótko nazwać wampirologią. Do niedawna wampiry były ukazywane jako istoty brzydkie i podstępne, ale teraz zyskały na estetyce i są przystojne i miłe. Tylko krew jest ciągle ta sama, czyli czerwona.
[b]8. Stephenie Meyer „Zaćmienie”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie) [/b]
Amerykańska pisarka wpadła na rewelacyjny pomysł i wykorzystała stary mit o pięknej i bestii. Tylko że męska, dzika bestia też jest piękna.
[b] 9. Stephenie Meyer „Zmierzch”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie) [/b]
W romantycznej, miłosnej historii Belli i Edwarda można dostrzec ważne antropologiczne przesłanie. Oto przedstawiciele dwóch różnych kulinarnych kultur budują wspólny świat, nie zwracając uwagi na ponury i nudny wegetariański dyskurs.
[b] 10. Stephenie Meyer „Księżyc w nowiu”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie) [/b]
Ludzie, wampiry, wilkołaki, miłość i młodzieńcze pożądanie. Nic więc dziwnego, że w tym dziwnym świecie stary i zmęczony życiem człowiek może się czuć cokolwiek zagubiony. Teraz mogę już spokojnie czekać na powieść o erotycznym życiu ślimaków – olbrzymich mutantów.
[srodtytul] Literatura faktu [/srodtytul]
[b]1. Artur Domosławski „Kapuściński. Non-fiction” (Świat Książki) [/b]
Jedna z najczęściej omawianych książek tego roku. Nie jestem, niestety, po stronie jej autora. Wiele lat temu pokochałem dzieło Kapuścińskiego i nie mam zamiaru go teraz zdradzać. Co więcej, wiem, że tak zwana „prawda reportażu” jest wielką epistemologiczną mrzonką i kto tego sobie nie uświadamia, jest po prostu idiotą, który niewiele wie o naturze ludzkiego języka.
[b] 2. Dr Pierre Dukan „Nie potrafię schudnąć” (Wydawnictwo Otwarte) [/b]
Marzenia o szczupłym ciele są teraz żelazną kulturową normą. Osoby, które nad swoim ciałem nie panują, nie budzą zaufania jako – na przykład – zarządzający zespołami ludzkimi. A ciało – ciastowate, wilgotne i trudne do kontroli rozpycha się i jest coraz większe… Najlepiej nie zwracać na nie uwagi. Niech sobie tyje!
[b] 3. Dr Pierre Dukan „Nie potrafię schudnąć. 350 przepisów” (Wydawnictwo Otwarte) [/b]
Ciekawe, kto przeczyta tyle przepisów na odchudzanie? Nawet dokładna lektura tego poradnika wymaga żelaznej konsekwencji.
[b] 4. Małgorzata Kalicińska „Widok z mojego okna. Przepisy nie tylko na życie” (Wydawnictwo Elipsa) [/b]
Felietony. Dowcipne i inteligentne. Autorka jest bardzo bystrą obserwatorką życia, a dodatkowo lubi wyrafinowaną kuchnię. Może mnie kiedyś zaprosi na dobry obiad. Z niejakim zdumieniem odnotowałem wydanie tego tytułu w innej, niż zwykle, oficynie.
[b] 5. Andrea Tornielli „Santo Subito” (Dom Wydawniczy Rafael) [/b]
Pięć lat temu zmarł Jan Paweł II. A ciągle nie doczekaliśmy się Jego kanonizacji, mimo wielu optymistycznych zapowiedzi. A więc cierpliwie czekamy do końca nie pojmując, o co chodzi.
[b] 6. Waris Dirie „Kwiat pustyni” (Świat Książki) [/b]
Czytałem tę książkę wiele lat temu. Wrażenie z lektury było wstrząsające. Trudno Europejczykowi zrozumieć sens kobiecego obrzezania. Władza mężczyzny nie może bowiem być aż tak wielka. Tą książką sławna somalijska modelka ukazuje kobiecy dramat naszego świata.
[b] 7. Rhonda Byrne „Sekret” (Nowa Proza) [/b]
Ogromny sukces tej pozycji pokazuje, że wielu z nas dręczy tajemnica istnienia. A może nawet dopuszczamy do naszej świadomości pytania o wielkość uniwersum.
[b]
8. Wojciech Cejrowski „Rio Anaconda” (wydanie II poprawione) (Zysk i S-ka Wydawnictwo) [/b]
Dżungla amazońska w opisie Cejrowskiego jest piękna, fascynująca, a nawet dobrotliwie przyjazna. I zaprasza… Smutne, że tam nigdy nie dotrę. Nienawidzę wilgotności.
[b] 9. Paulo Coelho „Miłość. Myśli zebrane” (Świat Książki) [/b]
Brazylijski pisarz wykorzystał w tytule najpiękniejsze słowo świata. I co można do tego dodać?
[b]10. Jacek Hugo-Bader „Biała gorączka” (Wydawnictwo Czarne) [/b]
Ta książka jest zapisem rozpadu kultury plemienia, które przetrwało tysiące lat i uległo straszliwej ideologicznej sile marksizmu-leninizmu. I alkoholowi, który ten system przywlókł.