Oryginalna receptura Bénédictine D.O.M.‚ popularnie zwanej benedyktynką‚ opracowana została około roku 1510 przez Dom Bernardo Vincellego‚ włoskiego mnicha z Wenecji‚ osiadłego w klasztorze benedyktynów w Fécamp w Normandii. Według przekazów w owym czasie likier wyrabiano z około 40 ziół i korzeni. W czasie rewolucji francuskiej przepis na benedyktynkę przepadł. Odtworzył go w roku 1863 pochodzący z Fécamp Alexandre Le Gard. Uczynił to ponoć na podstawie odnalezionej przez siebie oryginalnej receptury‚ ale tajemniczego dokumentu nikt nigdy nie zobaczył.
Od roku 1863 benedyktynkę wytwarza się na bazie spirytusu‚ miodu‚ karmelu‚ syropu cukrowego oraz wyciągów‚ destylatów i nalewów na ponad 20 ziołach. Zioła (m.in. kolendra‚ hyzop‚ anżelika‚ gałka muszkatołowa‚ goździki) dzieli się na pięć grup‚ z których każda jest macerowana w spirytusie‚ a następnie destylowana w miedzianych alembikach i leżakowana osobno. Gdy spirytusy dojrzeją‚ zestawia się je i miesza z cukrem oraz miodem‚ po czym – na dwa lata – pozostawia w dębowych beczkach. Likier barwiony jest nalewem z szafranu.
Dziś Bénédictine D.O.M. zaliczany jest do najbardziej klasycznych i najlepszych likierów na świecie.
