Centrum zajmuje zrewitalizowaną piwnicę staromiejską przy ul. Brzozowej 11/13. Jest to obecnie połączenie małego muzeum z nową stałą ekspozycją (filii Muzeum Historycznego m.st. Warszawy) i miejsce kulturalnych spotkań z publicznością.
Architektonicznie niezwykle ciekawe miejsce, bo Anna i Wojciech Kleinrok, Maciej Sokołowski (Archistudio), modernizując pomieszczenia dawnej kotłowni, zadbali o zaakcentowanie elementów starej architektury w odnowionych wnętrzach, m.in. przy wejściu pod szklaną podłogą widoczne są fragmenty XIV-wiecznego muru staromiejskiego. A zarazem wyposażenie sal ekspozycyjnych jest nowoczesne, wykorzystuje multimedia.
Główna ekspozycja „Zniszczenia i odbudowa Starego Miasta” w Centrum wyjaśnia, dlaczego Stare Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako zrekonstruowany zespół zabytkowy. Przypomina, że jego odbudowa była unikatowym doświadczeniem w skali europejskiej.
Dolna kondygnacja pokazuje zniszczenia wojenne Starego Miasta (85 proc. zabudowy legło w gruzach). A górna opowiada o historii odbudowy, zapoczątkowanej w 1949 roku z chwilą przyjęcia Sześcioletniego Planu Odbudowy Warszawy. Uroczyste oddanie Starego Miasta nastąpiło w 1954 roku, lecz niektóre prace jeszcze kontynuowano (m.in. w katedrze do 1960). A decyzję o odbudowie Zamku Królewskiego podjęto dopiero w latach 70.
Są tu fotografie i filmy dokumentujące odbudowę, zdjęcia architektów nią kierujących, m.in. Jana Zachwatowicza, Piotra Biegańskiego, Stanisława Żaryna, szkic z 1951 roku z panoramą projektowanej rekonstrukcji Starego Miasta, wykonany przez architekta Zbigniewa Krawczyńskiego i zaaranżowana z autentycznych obiektów pracownię architektoniczna z lat 50-60.
