Reklama

Artur Gadowski & Tangata

Artur Gadowski tym razem śpiewa tanga. Nie jest jednak łatwo rockowemu wokaliście przemienić się w argentyńskiego macho - pisze Jacek Marczyński.

Aktualizacja: 23.04.2014 09:00 Publikacja: 23.04.2014 08:58

Artur Gadowski & Tangata, Quintet TanGado, MTJ, CD 2014

Artur Gadowski & Tangata, Quintet TanGado, MTJ, CD 2014

Foto: Rzeczpospolita

Pozornie to dwa różne światy: tango i heavymetalowy rock, nawet w łagodniejszej odmianie, jaką od lat uprawia grupa IRA. Wokalista zespołu postanowił udowodnić, że oba gatunki pozostają męską domeną.

O czym bowiem śpiewa prawdziwy facet? Oczywiście o miłości. Kobiety traktuje z wyższością, choć w ten sposób skrywa swoją słabość. Pod szorstką powłoką kryje się bowiem wrażliwe serce. Takiego mężczyznę łatwo  zranić, dlatego potem kieruje kroki na „Most samobójców".

Taki tytuł nosi jedna z piosenek zamieszczonych na płycie „TanGado". To zbitka słów: Tan(ga) śpiewa Gado(wski). Obok evergreenów liczących po kilkadziesiąt lat („Całuję twoją dłoń, Madame" czy „Ta ostatnia niedziela") znalazły się tu kompozycje absolutnie premierowe.

W tej, od której nazwę wziął album, Artur Gadowski jest współautorem słów. Porywając ukochaną do „Tangady", utrzymuje się w stylistyce starych tang. W tym samym klimacie, rodem z 20-lecia międzywojennego, pozostaje inne przebojowe tango „Zakochaj się we mnie jeszcze raz", do którego tekst z kolei napisał Paweł Kukiz.

Kompozytor obu melodii Hadrian Filip Tabęcki jest aranżerem niemal wszystkich nagranych utworów i głównym bohaterem tej płyty, jednorodnej stylistycznie, a przecież nienużącej. Tabęcki, szef świetnego Tangata Quintet, nie traktuje tanga w sposób ckliwy. Dla niego jest to muzyka ostra, drapieżna.

Reklama
Reklama

„TanGado" interesująco interpretuje stare i nowe melodie poprzez pryzmat kompozycji Astora Piazzolli. Argentyński kompozytor połączył w unikalny sposób tango, będące melodią lokali Buenos Aires, z jazzem i muzyką klasyczną. W tym samym stylu gra Tangata Quintet, prezentuje wyrafinowane harmonie czy rozbudowane, na wpół improwizowane solówki skrzypka Grzegorza Lalka lub akordeonisty Klaudiusza Barana.

Na płycie Tangata Quintet dostosowuje się do Artura Gadowskiego, który próbuje pozbyć się rockowej maniery. Nie do końca mu się to udaje. Śpiewanie ze ściśniętym gardłem, na granicy krzyku, to w rocku norma.  W tangu zaczyna przeszkadzać, bo tu liczy się naturalność i swoboda  połączona z  dozą nonszalancji. Wtedy dopiero mężczyzna jest w stanie uwieść głosem.

Kultura
Sztuka 2025: Jak powstają hity?
Kultura
Kultura 2025. Wietrzenie ministerialnych i dyrektorskich gabinetów
Kultura
Liberum veto w KPO: jedni nie mają nic, inni dostali 1,4 mln zł za 7 wniosków
Kultura
Pierwsza artystka z niepełnosprawnością intelektualną z Nagrodą Turnera
Kultura
Karnawał wielokulturowości, który zapoczątkował odwilż w Polsce i na świecie
Materiał Promocyjny
Działamy zgodnie z duchem zrównoważonego rozwoju
Reklama
Reklama
REKLAMA: automatycznie wyświetlimy artykuł za 15 sekund.
Reklama
Reklama