Gigantyczna ekspozycja, licząca 500 dzieł sztuki (malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia, rzemiosło artystyczne), a także przedmiotów codziennego użytku, książek i projektów z okresu międzywojennego, dostępna będzie dla publiczności od 29 lipca.
Wystawa dotyka najważniejszych spraw tamtego czasu - budowy nowego odrodzonego państwa, reform społecznych, życia codziennego, przeobrażeń pod wpływem rozwoju technologicznego. A przede wszystkim jest szeroką panoramą artystycznych ambicji spowodowania przemiany w każdej dziedzinie życia.
Opowieść o dynamice, genezie, charakterze i problematyce modernizmu w międzywojennej Polsce dzieli się na kilka przestrzeni. W części „Diagnozy. Zmierzch Zachodu” skupia się na udziale artystów w dziele naprawy świata i tworzeniu nowoczesności wolnej od negatywnych skutków pośpiesznego postępu cywilizacyjnego.
Przestrzeń „Cele. Nowe państwo, Nowy świat” pokazuje, jak programy artystyczne splatały się z formowaniem nowego państwa, które odzyskało niepodległość. Artyści czuli się odpowiedzialni za wizualną tożsamości nowej Polski w architekturze, urbanistyce, projektowaniu przemysłowym, grafice, malarstwie, rzeźbie, uważając, że służą wykreowania Nowego Człowieka.
Ten nowy człowiek, obywatel Polski, miał być jednostką doskonalszą w każdym wymiarze. Część „Źródła” poświęcona jest kształtowaniu tego ideału poprzez ożywienie wartość z przeszłości, które przetrwały w enklawach kultury ludowej, sztuce społeczeństw plemiennych czy w twórczości dziecięcej.
