Bliźniacze wieże w Kuala Lumpur zbudowano w rekordowym czasie w latach 1992 – 1998. Władze rozpisały międzynarodowy konkurs na budynek przewyższający wszystko, co do tej pory powstało w stolicy Malezji. Chciano w ten sposób pokazać postęp i aspiracje kraju, który w latach 90. dołączył do grona azjatyckich tygrysów.
Zwyciężył pomysł argentyńskiego architekta Cesara Pelli: dwie wieże spięte powietrznym mostem. Całość zgodnie z intencją projektanta miała przypominać wrota do przyszłości. Wykonane z nowoczesnych surowców: szkła i stali nierdzewnej, odzwierciedlają współczesne trendy w architekturze.
Jednocześnie Pelliego zainspirowała tradycyjna zabudowa Kuala Lumpur, zwłaszcza charakterystyczne dla kultury islamskiej geometryczne elementy zdobnicze. W ten sposób zaczerpnięty z zachodniej cywilizacji pomysł drapaczy chmur połączono z lokalną tradycją, tworząc wyjątkową budowlę.
Jednym z największych wyzwań, przed którym stanęli inżynierowie, było stworzenie solidnych fundamentów dla tej gigantycznej konstrukcji. Na lokalizację Petronas Towers wybrano położone w centrum miasta tereny dawnych wyścigów konnych. Niestabilny grunt wymagał umieszczenia głębokich na 120 metrów pali, które zabezpieczyły konstrukcję przed zapadaniem się.
Dla Malezyjczyków nie mających wcześniejszych doświadczeń z tego typu budowami było to nie lada wyzwanie. Przydała się pomysłowość oraz niezwykłe, charakterystyczne dla mieszkańców Azji, pracowitość i zaangażowanie. Kosztowną i trudno dostępną w Kula Lumpur stal w dużym stopniu zastąpiono specjalnie dobraną mieszanką betonu. By zmieścić się w wyznaczonym terminie, budowano jedno piętro w ciągu zaledwie czterech dni.
