Biografia artystyczna Marianny Wróblewskiej stanowi wędrówkę po różnych stylach muzycznych, jednak najważniejszy jest jazz. Debiutowała latem 1963 roku zostając laureatką tzw. "Złotej dziesiątki" II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Pierwszy poważny sukces jazzowy odniosła wiosną 1968 roku, uzyskując na Festiwalu „Jazz nad Odrą" we Wrocławiu I nagrodę. W tym samym roku została okrzyknięta przez krytyków największą nadzieją polskiego jazzu. Jako pierwsza wokalistka jazzowa nagrała płytę długogrającą z serii „Polish Jazz", która ukazała się w 1972 roku pod tytułem „Sound of Marianna Wróblewska".
Występowała z Mieczysławem Koszem, Zbigniewem Namysłowskim, Włodzimierzem Nahornym, Wojciechem Kamińskim, Sławomirem Piwowarem. Współpracowała z zespołami Bizony, SBB, Old Timers, Rama 111. Wielkich nazwisk czy też ważnych wydarzeń w życiu tej artystki jest wiele, ale dla Marianny Wróblewskiej najważniejsze zawsze były koncerty. Koncertowała w ZSRR, NRD, RFN, USA, Finlandii, Szwecji, Szwajcarii, Syrii, Bułgarii i na Węgrzech. Brała udział w licznych festiwalach, m. in. kilkakrotnie na Jazz Jamboree i Sopot Molo Jazz Festiwal w 1998 r. (po którym na parę lat wycofała się z estrady). Swoistym powrotem Marianny Wróblewskiej na scenę był udział w projekcie „Śpiewając jazz", którego premiera miała miejsce w listopadzie 2009 roku podczas Festiwalu Jazz Jamboree. Potem "śpiewała jazz" na licznych koncertach m.in. z Maciejem Zakościelnym, które cieszyły się ogromnym powodzeniem. Marianna Wróblewska nagrała siedem albumów, które dowodzą, że jest zjawiskiem nietuzinkowym, artystką o szerokich możliwościach interpretacyjnych. Wielbicieli jej talentu wciąż zachwyca wspaniałym, mocnym „czarnym" głosem, urodą, swobodą sceniczną i charyzmą.
Włodzimierz Nahorny to wybitny muzyk jazzowy. Pianista, saksofonista, flecista, kompozytor i aranżer, wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku. Przeszedł wszystkie stopnie muzycznej edukacji, uzyskując absolutorium w klasie klarnetu w PWSM w Sopocie. Zadebiutował podczas studiów w 1959 roku, zakładając własny kwartet Little Four. Od tamtej pory nieprzerwanie istnieje na muzycznej scenie, odnosząc ogromne sukcesy; m. in. otrzymał I nagrodę solistyczną i zespołową na wrocławskim festiwalu Jazz nad Odrą w 1964 roku, w 1967 roku został uhonorowany I nagrodą na festiwalu jazzowym we Wiedniu. Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, chętnie zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki. To on jest autorem muzyki do piosenki „Jej portret", za którą w 1972 roku otrzymał I nagrodę na festiwalu w Opolu i która uważana jest za jedną z najważniejszych w historii polskiej muzyki rozrywkowej.
Wróblewska i Nahorny po raz pierwszy spotkali się na scenie pod koniec lat 60. Potem wielokrotnie wspólnie występowali na krajowych i zagranicznych estradach, nagrywali razem płyty, m.in. rewelacyjny album „Privilege" z tekstami w jęz. angielskim Jacka Bromskiego.
Marianna Wróblewska i Włodzimierz Nahorny w Kalinowym Sercu
