Senator PO: Wszystkie partie obiecują za dużo

Zapowiadał pan, że nie wystartuje z list PO, jeśli partia nie podejmie działań modernizacyjnych. Kandyduje pan, czyli podjęła?

Czuję się usatysfakcjonowany zapowiedzią uregulowania rynku pracy i przełomem w polityce społecznej, o co w Senacie walczyłem.

Chodzi o zapowiedź likwidacji składek na ZUS i NFZ i wprowadzenia jednolitych kontraktów?

Tak.

Ale to zapowiedzi sprzed tygodnia, a pan podjął decyzję wcześniej.

Przekonała mnie zmiana ekipy rządowej. Nie chodzi tylko o premier Ewę Kopacz, ale również o odsunięcie Jacka Rostowskiego. Szanuję go jeśli chodzi o poglądy, ale gorzej oceniam ich realizację. To co robił odstawało od obietnic PO, która jest partią środka. Jego pomysły groziły uwiądem finansów państwa.

Platformę krytykował pan również wtedy, gdy Ewa Kopacz była już premierem. Sprzeciwiał się pan projektowi w sprawie in vitro.

Uważam, że politycy nadużywają zagadnień moralnych do budowania swoich pozycji politycznych i jest to dla mnie z definicji zjawisko obrzydliwe. Często to robi PiS, rzadko my.

Akurat in vitro to był projekt rządu, a nie opozycji i w tej sprawie miał pan inne zdanie niż większość PO.

Ja in vitro popierałem. Ale w głosowaniu na sali plenarnej można było się opowiedzieć tylko za poparciem lub odrzuceniem projektu. Nie było głosowania nad poprawkami, które gdyby przeszły, sprawiłyby, że ten rządowy projekt bym poparł.

Wyjaśnił pan to z premier Kopacz.

Tak, postawiłem tę sprawę podczas spotkania klubu z premier Kopacz. Ona opowiadała się za rządowym projektem w pierwotnym kształcie, ale choć mnie nie poparła, to podziękowała za moją postawę i zrobiła to demonstracyjnie. Wyjaśniłem, że błąd Platformy polegał na niewłaściwej pracy nad projektem w komisji. Gdyby uwzględniono moje poprawki, czyli wykluczono pary pozamałżeńskie, to w głosowaniu nie byłoby alternatywy między złym prawem, a postawą zbieżną z tą, jaką reprezentował PiS. Do tego dochodzi kwestia mrożenia zarodków i ich późniejszego wykorzystania komercyjnego. W tym kształcie ta ustawa karykaturuje godność ludzką.

Mimo to przeszła głosami pana kolegów.

Niestety, kontra PiS nie stworzyła pola do kompromisu i padłem ofiarą tego, tak jak po drugiej stronie Jarosław Gowin.

PO miała większość, dzięki której nie musiała dogadywać się z opozycją.

PiS bardzo ostro akcentował to, że jest przeciwko. Platforma rugana przez opinię europejską, rezolucje Rady Europy oraz fakt, że ten rynek był dotąd nieuregulowany, była zobowiązana, żeby tę sferę uporządkować. Ja orientowałem się na kompromisową propozycję Gowina, ale ona nie miała szans.

Spraw, które PO chciałaby uporządkować jest więcej. W nowym parlamencie może stanąć sprawa związków partnerskich.

Miałem swój maleńki udział w zablokowaniu tego w tym parlamencie. W tej sprawie nie ma dobrego rozwiązania. Sprzeciwiam się lewicowemu podejściu, by te związki bez żadnych zastrzeżeń zalegalizować, zrównać z powszechnymi. Przecież nawet lewica, niewierzący stawiają na piedestale dobro małżeństwa i rodziny. Uważam, że trzeba działać tam, gdzie występują konflikty, ale jestem przeciwny zrównywaniu tych związków z chronionym konstytucją małżeństwem.

Dlaczego wciąż upomina pan kolegów z Platformy? Czuje się pan jej sumieniem?

Nie. Po tym jak nie wykorzystaliśmy szansy jaką dała nam rewolucja „Solidarności” jestem politycznym wdowcem. Mam z Platformą związek nieformalny i jestem z niego zadowolony. Ale jedynym moim związkiem sakramentalnym była „Solidarność”. Hasła i ludzie „S” występują w różnych środowiskach, ale myślę, że nie udało nam się wypełnić testamentu, który złożyliśmy w 1989 r.

W jednym z wywiadów przekonywał pan, że „Platforma nie radzi sobie z cywilizacyjną modernizacją”. Czy to się zmieniło albo jest nadzieja, że się zmieni?

Jest nadzieja związana z ingerencją pani premier w listy wyborcze i usunięcie przypadków, które można nazwać przykładami „korupcji moralnej”. W retoryce partii pojawiło się dojrzenie drugiego człowieka. To prawda, że wymusiła to demokracja, ale to świadczy o tym, że działa ona dobrze. W tej chwili pojawiła się taka wizja, że te owoce 25-lecia zamiast pomnażać, zaczniemy przejadać. I ja widzę, że w PO rysuje się hasło, że my na to nie pozwolimy i nadal będziemy kontynuować reformy. Modernizacja, przyśpieszenie, odczytanie zagrożeń globalnej polityki jest konieczne, ale nie jest potrzebne psucie tego co się udało osiągnąć.

Kontynuację jakich reform ma pan na myśli? PO ogłosiła program, ale nie chwali się tym, co dokonała.

Bronimy się przed tymi atakami, że Polska jest źle zarządzana i jest w ruinie. Przekaz o tym co udało się zrobić, zginął w tej kampanii wyborczej pod wpływem sondaży, pokazujących wygraną PiS. Niepotrzebnie się ugięliśmy i daliśmy sobie tę wizję naszych osiągnięć lansowaną przez PiS narzucić. To grozi samodzielną większością tej partii, a ja się tego obawiam, bo oznaczałoby to konsumpcję tego co zgromadziliśmy, zamiast przyspieszenia tempa rozwoju.

Czy żeby zablokować rządy PiS, PO powinna poszerzyć koalicję o lewicę?

W obliczu wyzwań, które przed nami stoją ja dopuszczałem nawet koalicję z PiS. Ale po tym rozkołysaniu nastrojów i przyjęciu dwóch optyk rozwoju kraju to jest niemożliwe. Wyzwanie stworzenia takiego sojuszu może pojawić się w obliczu wyludnienia związanego z kryzysem demograficznym. W Niemczech dobrze działa wielka koalicja.

To lepsza byłaby koalicja z PiS, czy też otoczenie tej partii kordonem? Uważa pan, że minęło już tyle lat od komunizm, by wszedł pan w sojusz z SLD?

Politycy powinni zostawiać przeszłość za drzwiami, ale ze względów historycznych, to mój grzech nie widzę się w takim układzie. Gdyby to jednak boleśnie zignorować to pozostają groteskowe działania lewicy odbiegające od głównego nurtu społeczeństwa a. A ja w zachowaniach lewicy widzę elementy ekstremalne, granie na siebie, jak robi to Janusz Palikot.

Nawet kiedy krytykował pan PO, ciepło wypowiadał się pan o prezydencie Bronisławie Komorowskim. Kampania prezydencka coś zmieniła?

Zachowanie Komorowskiego w kampanii jest dla mnie trudne do obrony. Znam go jako polityka i wiem, że to powinien być prezydent na lata. Niestety przyjął narrację pewnych środowisk i nie był sobą. To był fantom, któremu ktoś coś podrzucał za plecami. Ciągle zamykał się w słowie „wolność”, unikał choćby wskazania najważniejszych wyzwań. To jest złudne, bo wolność ma zdecydowana większość państw. Nawet na Ukrainie była wolność przez ileś lat, ale problemem było to, że nie było sprawiedliwości. Trzeba to dostrzec.

To wciąż jest w waszym przekazie. Michał Kamiński: „Realny wybór jest za wolnością, czy za zamordyzmem”.

Nie przeprowadza się transferów w czasie kampanii wyborczej.