Pierwszy dawał nam bezpieczeństwo, drugi awans cywilizacyjny. Konkurencji między nimi nie było, skoro Waszyngton wspierał Unię, a do NATO należała większość państw Wspólnoty.
Ale już pierwsze dni urzędowania Donalda Trumpa, a w szczególności jego sobotnia rozmowa z Władimirem Putinem, jasno dowodzą, że ten układ się zmienia. Trudno nie odnieść wrażenia, że nowy prezydent szykuje się do takiego porozumienia z Moskwą, które może naruszyć fundamentalne interesy Ukrainy, najbliższego partnera Polski na wschodzie. Zniesienie przez USA sankcji nałożonych na Rosję oznaczałoby przecież pogodzenie się przez Waszyngton z aneksją Krymu i uznanie decydującego wpływu Putina na rozwój wydarzeń w Kijowie poprzez zamrożony konflikt w Donbasie.
Nie mniej niepokojąca musi być dla Polski już nie tyle niechęć, ile wręcz wrogość i pogarda Trumpa wobec Unii Europejskiej – tego, jak to nazwał, „konsorcjum", które jego zdaniem powinny opuścić narody chcące odzyskać własną tożsamość. Miliarder wspomina też o wojnie handlowej z Niemcami, co rykoszetem uderzyłoby w polską gospodarkę.
W czasie kampanii wyborczej i po jej zakończeniu Trump wielokrotnie odnosił się z rezerwą do NATO, nazywając je „sojuszem przestarzałym". W ostatnich dniach zmienił w tej sprawie ton, ale czy na stałe?
W Berlinie, Paryżu, Rzymie i innych wielkich stolicach Europy trwa więc gorączkowa dyskusja, jaką przyjąć w tej sytuacji postawę wobec USA. Większość unijnych przywódców skłania się ku zwarciu szeregów w obronie interesów handlowych Unii. Forsuje też większe uniezależnienie od gwarancji bezpieczeństwa Ameryki przez wzrost wydatków na obronę.
