Karnowski i Machała w pogoni za Janke

Komu Jarosław Kaczyński udzielił pierwszego wywiadu po katastrofie smoleńskiej? Portalowi [link=http://www.Salon24.pl]Salon24.pl[/link]. Ostatni głośny wywiad wideo prezesa PiS, który odbił się echem we wszystkich mediach, zamieścił [link=http://www.Blogpress.pl]Blogpress.pl[/link].

Widać nawet polityk, który jeszcze nie tak dawno mówił o internautach, że są „grupą, którą najłatwiej manipulować” i że „oglądają filmiki, pornografię i pociągają z butelki z piwem”, dał się przekonać, iż możliwości, jakie daje Internet, trzeba wykorzystywać.

Te możliwości dostrzegli też dziennikarze. Jak grzyby po deszczu wyrastają zakładane przez nich portale polityczno-publicystyczne. I walczą o popularność.

[srodtytul]Salon i inni[/srodtytul]

Pierwszym portalem, który przetarł szlak następcom, był wspomniany [link=http://www.Salon24.pl]Salon24.pl[/link], który cztery lata temu uruchomił Igor Janke (publicysta „Rz”). – To był pierwszy w Polsce portal blogowy, gdzie obok znanych dziennikarzy, każdy użytkownik mógł założyć i pisać swojego bloga – wspomina Janke.

Dziś [link=http://www.Salon24.pl]Salon24.pl[/link] ma ok. 600 – 800 tysięcy wiernych użytkowników. Oprócz blogów zamieszcza także obszerne wywiady z politykami, którzy odpowiadają w nich na pytania wcześniej zebrane od internautów.

Gośćmi salonu, oprócz Jarosława Kaczyńskiego, byli już m.in. szef SLD Grzegorz Napieralski czy Andrzej Olechowski.

– Politycy w końcu zrozumieli jak działa Internet, że daje im możliwość bezpośredniego kontaktu z ludźmi i obserwowania natychmiastowej reakcji na to, co mówią. Podobnie jest z dziennikarzami, którzy pisząc blogi, mogą nawiązać kontakt z czytelnikiem – mówi Janke.

[srodtytul]Sprawdzać obietnice[/srodtytul]

W grudniu ubiegłego roku w sieci wystartował portal dziennikarza polsatowskich „Wydarzeń” Tomasza Machały.

– Wymyśliłem to podczas wakacji gdzieś w Afryce i po powrocie zacząłem wszystko organizować – opowiada „Rz” Machała. Początkowym założeniem serwisu [link=http://www.Kampanianazywo.pl]Kampanianazywo.pl[/link] było monitorowanie przebiegu kampanii prezydenckiej, ale Machała postanowił kontynuować projekt. – W nowoczesnej polityce mamy właściwie permanentną kampanię wyborczą, więc stwierdziłem, że i portal będzie funkcjonował na stałe – tłumaczy. Jego docelową grupą odbiorców, jak sam przyznaje, są ludzie z branży, czyli dziennikarze, politycy, piarowcy, którzy często nie mają czasu, aby oglądać wszystkie programy informacyjne. Portal [link=http://www.Kampanianazywo.pl]Kampanianazywo.pl[/link] miał wakacyjną przerwę, ale rusza ponownie 15 września.

To niejedyny portal Machały. Idąc za ciosem, dziennikarz uruchomił też portal [link=http://www.Poliprawda.pl]Poliprawda.pl[/link], na którym weryfikowane są obietnice i stwierdzenia wypowiadane każdego dnia przez polityków. – Na razie dopiero zaczynamy, ale mam nadzieję, że uda się powtórzyć sukces [link=http://www.Kampaniinazywo.pl]Kampaniinazywo.pl[/link] – mówi Machała.

Dwa miesiące temu własny portal polityczny [link=http://www.WPolityce.pl]WPolityce.pl[/link] uruchomił także Michał Karnowski, publicysta „Polski The Times”.

Oprócz komentarzy znanych polityków i ekspertów zamieszcza na nim także newsy. – Chciałem stworzyć portal, który poszerzałby wiedzę o polityce i nie był zaśmiecony tabloidowymi treściami – tłumaczy Karnowski. Twierdzi, że po dwóch miesiącach funkcjonowania witryny jest zadowolony z efektów. – Możemy już liczyć wiernych czytelników w tysiącach, a początkowo myślałem, że pozyskanie kilkuset będzie sukcesem – przyznaje.

Własne portale polityczne, równoległe do istnienia tradycyjnej strony internetowej założyły także niektóre gazety. Tygodnik „Wprost” ma [link=http://www.Gover.pl]Gover.pl[/link], a „Newsweek” portal opinii [link=http://Redakcja.newsweek.pl]Redakcja.newsweek.pl[/link]. Od roku istnieje w sieci także portal [link=http://www.Studioopinii.net]Studioopinii.net[/link], będący konkurencją dla Salonu24.

[srodtytul]Zarobić się nie da[/srodtytul]

Twórcy portali politycznych zgodnie przyznają, że głównym motywem ich działania był zauważalny brak przestrzeni publicznej debaty, gdzie mogłyby się pojawiać informacje, opinie czy komentarze, których próżno szukać w mediach mainstreamowych.