Płociński: Sylwester marzeń o Polsce PiS

Disco polo i filozofia polityczna Jarosława Kaczyńskiego to po prostu jeden pakiet. Nawet trudno rozsądzić, co jest ważniejsze dla obozu władzy: program 500+, godnościowa polityka historyczna czy odczarowywanie rozrywki, którą wcześniej gardziły elity – w ustach prezesa Kurskiego disco polo to wręcz muzyka wyklęta, którą dopiero on bohatersko zrównuje z innymi gatunkami.

Każdy z tych elementów przywraca godność inaczej: 500+ przezwyciężyło wstyd, jaki niesie skrajne ubóstwo; docenienie pięknych kart polskiej historii i kultury – wstyd z bycia gorszym kuzynem Zachodu; a zaakceptowanie disco polo – wstyd z bycia gorszym Polakiem. Gorszym, bo mniej obytym z kulturą. Ale za każdym razem PiS jakby mówiło obywatelom to samo: my o was zadbamy, już koniec ciągłej gonitwy – za groszem, za Zachodem, za awansem społecznym – teraz możecie cieszyć się z tego, jacy jesteście; teraz nie ma już biedy, jesteśmy Zachodem, a wy jesteście tak samo dobrymi Polakami jak ci, którzy przez lata was wyśmiewali (a może i lepszymi). Paweł Musiałek z Klubu Jagiellońskiego nazwał to „końcem transformacji" – PiS postanowiło „unieważnić paradygmat wysiłku, jakiego społeczeństwo musi dokonać, aby poprawić swój los". A do tego w świecie rozrywki nic nie pasowało lepiej niż odczarowanie disco polo.