Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju rozpoczął działalność w kwietniu 1991 r. w celu wspierania rozwoju krajów Europy Środkowej i Wschodniej po upadku komunizmu. W odróżnieniu od Banku Światowego, koncentrującego się głównie na transformacji instytucji publicznych, najistotniejszym zadaniem EBOR jest pomoc w budowie sektora prywatnego, który nie istniał w okresie centralnego planowania, a jest głównym motorem rozwoju gospodarki rynkowej.
Przez 23 lata działalności EBOR zainwestował przeszło 85 mld euro w ponad 4,5 tys. projektów w 35 krajach. Siedzibą banku jest Londyn. Od 2012 r. prezesem EBOR jest Brytyjczyk sir Suma Chakrabarti.
37 beneficjentów
Koncepcją leżącą u podstaw utworzenia EBOR było, aby kraje rozwinięte służyły pomocą finansową, doradczą i techniczną krajom, które dopiero wkraczały na drogę rozwoju w ramach systemu wolnorynkowego. Ponieważ gospodarki postkomunistyczne nie miały własnej bazy kapitałowej, ważne było finansowe zaangażowanie EBOR w kiełkujące inwestycje w kluczowych dla rozwoju gospodarczego obszarach w formie pożyczek, gwarancji lub inwestycji kapitałowych.
Na początku swojej działalności EBOR pomagał krajom Europy Środkowo-Wschodniej, m.in. Polsce, Czechom, Słowacji, Węgrom, krajom bałkańskim oraz państwom powstałym po rozpadzie Związku Radzieckiego. Z biegiem lat mapa poszerzała się o kolejne kraje – w 2006 r. do grupy krajów objętych wsparciem banku dołączyła Mongolia, a w 2009 r. Turcja.
W 2012 r. EBOR postanowił rozszerzyć swoją działalność o kraje Afryki Północnej i Jordanię. Podobnie jak w krajach Europy Środkowej i Wschodniej bank wspiera tam rozwój sektora prywatnego, pomaga pozyskiwać finansowanie małym i średnim firmom, inwestuje w usługi komunalne i energetykę. Obecnie beneficjantami banku jest 37 krajów.