Jak radzić sobie z kryzysem

Ale obawa przed utratą pracy może być całkiem realna...

Strach przed zwolnieniem może być do pewnego stopnia mobilizujący, bo  po prostu pracownicy bardziej się starają. Ale po przekroczeniu pewnego poziomu strach ma fatalne skutki, zaczyna paraliżować nasze działania. W takich przypadkach nie można tłumić swoich lęków. Trzeba podzielić się z innymi swoimi obawami, powiedzieć o tym koledze, menedżerowi. Strach niesiony razem staje się lżejszy.

Warto swoimi problemami obarczać rodzinę czy lepiej robić dobrą minę do złej gry?

Wbrew powiedzeniu, że z rodziną wychodzi się najlepiej na zdjęciu, w kryzysie to właśnie na rodzinę czy na grupę bliskich przyjaciół możemy liczyć najbardziej. Koledzy z pracy, zwłaszcza w korporacjach, mogą zawieść. Siła tradycji i biologii góruje nad siłą zysku i interesów.

Kiedy tak naprawdę zaczynamy widzieć kryzys? Gdy słyszymy o tym w mediach czy wtedy, gdy zaczynamy go odczuwać na własnej skórze – w pracy, w domu, w portfelu?

Człowiek żyje w trzech światach: medialnym, Internetu i realnym. Te dwa pierwsze już od dłuższego czasu bombardują nas informacjami kryzysowymi o różnej skali natężenia – od bladego różu, gdzie płyną jakieś pozytywne przebłyski, po gorącą czerwień najgorszych zdarzeń. Generalnie przeciętny człowiek byłby w zasadzie zupełnie bezbronny wobec natłoku tych komunikatów, gdyby nie cudowna zdolność do widzenia świata w bardziej pozytywnych barwach. To taki nasz  mechanizm obronny. Ale oczywiście negatywne wizje płynące z mediów i Internetu powodują, że łatwiej nam dostrzec kryzysowe sytuacje w realnym świecie.