Strefa euro zmęczona integracją

Po 3 latach zacieśniania współpracy politycznej wymuszonej kryzysem długu narodowego strefa jednolitej waluty dochodzi być może do granic uprawnień w sprawowaniu władzy, które rządy byłyby skłonne odstąpić. — Rządy obecnie uważają, że zrobiono już dość, a teraz należy to wdrożyć, więc niech to wszystko zacznie działać, a potem to zobaczymy — stwierdził anonimowo jeden z czterech wyższych decydentów politycznych w strefie euro. Wszyscy rozmówcy agencji Reutera wypowiadali się pod warunkiem zachowania ich anonimowości.

Bardziej ambitne pomysły unii podatkowej, finansowej, czy nawet wspólnego emitowania papierów dłużnych w strefie euro, rzucane w szczytowym okresie kryzysu, teraz wydają się zbyt optymistyczne, a nawet niepotrzebne. Niektórzy decydenci polityczni twierdzą nawet, że strefa euro będzie mieć szczęście, jeśli uda się jej doprowadzić do unii bankowej, bo przekoduje ona dalsze przekazanie władzy z poziomu krajów na szczeble ogólnoeuropejski, zwłaszcza gdy chodzi o zamykanie banków i finansowanie tego procesu.

— Zasadniczo doszliśmy do punktu, w którym przekazanie więcej uprawnień Komsiji Europejskiej i ogólnie Brukseli w dyktowaniu krajowe polityki przestało być tym, na co ludzie są gotowi przystać — stwierdził drugi rozmówca agencji.

Szczyt Unii ociąga się

Przywódcy europejscy powinni byli potwierdzić w piątek na sznycie UE w Brukseli ambitny harmonogram tworzenia unii bankowej, dążąc do ustalenia sposobów finansowania jej i przekazania uprawnień krajowych do końca roku.

Sprawa ta zeszła jednak na drugi plan zepchnięta przez problem podsłuchiwania przez Amerykanów przywódców europejskich i kwestię rozwiązania problemu uchodźców docierających łodziami głównie do Włoch. Ponadto pojawiły się wątpliwości o przekazaniu uprawnień krajów na szczebel europejski po 5 programach ratowania krajów eurolandu, Grecji, Cypru, Hiszpanii, Portugalii i lrlandii w ostatnich 3 latach Uczestnicy szczyty obawiali się, że ugrupowania antyeuropejskie mogłyby zwiększyć popularność przed wyborami do PE w 2014 r.

Brak zdecydowania wynikał także z tego, że w Niemczech nie ma rządu po ostatnich wyborach. Specjaliści zwracają uwagę na głębsze przyczyny zastoju.

Gdy w połowie 2012 r. panował w pełni kryzys długu, przywódcy wysunęli ambitne plany integracji, aby przekonać inwestorów, że strefa euro nie rozpadnie się. — Było to jednak pośniecie bardziej zapobiegawcze rozpadowi niż zmierzające ku integracji — ocenia teraz trzeci decydent.

Później EBC ogłosił, że wesprze euro programem skupu obligacji, Niemcy oświadczyły, że Grecja nie wyjdzie ze strefy euro, uzgodniono nową umowę finansową z Atenami. Rynki uspokoił się i zniknęło poczucie doraźności. Skomplikowany program ratowania Cypru nie wywołał większego zagrożenia.

- Ostatnie posiedzenie Eurogrupy, ministrów finansów strefy euro, w Luksemburgu było niemal przyjacielskie — stwierdził żartobliwie jeden z uczestników, w udrożnieniu od pełnych napięcia debat z ostatnich 3 lat.

Mimo publicznych deklaracji, że nie ma miejsca dla pobłażliwości, politycy uważają, że kryzys skończył się, to czwarty decydent uczestniczący w posiedzeniach przedstawicieli strefy euro stwierdził: — Entuzjazm jest zdecydowanie przedwczesny. Powstrzymanie teraz integracji byłoby niebezpieczne — uważa. Jeśli nie będzie chęci pójścia dalej, to strefa euro powinna mieć przynajmniej wstępny projekt, kiedy i jak wykona następne kroki, nawet jeśli ma to być w odległej przyszłości. — Naprawdę złym pomysłem jest posuwanie się z niedopracowanymi inicjatywami. Brak nam porozumienia, dokąd zmierzamy — dodał.

Nikt nie jest zadowolony

Po zniknięciu nacisków ze strony rynku polityków interesują teraz bardziej wyborcy przed kolejnym głosowaniem do PE w II kwartale 2014. Pięć programów ratunkowych w strefie euro od 2010 r. zwiększyło poparcie dla partii antyeuropejskich na prawicy i na lewicy w wielu krajach, m.in. we Francji i w Niemczech, zmuszając główne ugrupowania do zaostrzenia retoryki wobec „Brukseli".