„Chopin. Filmowe motywy” – jubileuszowe trzypłytowe wydawnictwo Filmoteki Narodowej przypomina filmy dokumentalne i fabularne.
Najwcześniejsze krótkometrażowe „Utwory Chopina w kolorze” w reż. Eugeniusza Cękalskiego pochodzą z 1944 roku. Po rekonstrukcji obrazu i dźwięku film na płytach DVD i Blue Ray odzyskał dawną świetność. Jest to eksperyment podobny do filmów Themersonów, poszukujący wizualnych skojarzeń z utworami Chopina.
Dwa filmy biograficzne: „Młodość Chopina” (1951) w reż. Aleksandra Forda i „Chopin. Pragnienie miłości” (2002) w reż. Jerzego Antczaka, pozwalają porównać wielkie role Czesława Wołłejki i Piotra Adamczyka. Pierwszy gra w stylu teatralno-romantycznym. Drugi – w konwencji psychoanalityczno-melodramatycznej.
Film Forda był pierwszym polskim obrazem biograficznym. Powstał z okazji setnej rocznicy śmierci kompozytora. Mówi o studiach Chopina w Warszawie, ludowych inspiracjach i patriotycznych nastrojach poprzedzających wybuch powstania listopadowego. Mimo że film jest czarno-biały, ma wiele znakomitych malarskich scen. Utwory Chopina grała Halina Czerny-Stefańska.
Film Antczaka opowiada o związku Fryderyka Chopina z George Sand i skomplikowanych relacjach z jej dziećmi. Nie tylko mówi o geniuszu Chopina, który w tym okresie skomponował około 40 utworów, ale też pokazuje niestereotypowy wizerunek Sand (ciekawa rola Danuty Stenki). Kobiety namiętnej, która rzuca męża i angażuje się w nowy trudny związek. Głównym wykonawcą utworów Chopina był Janusz Olejniczak.
