Prezesi będą rozliczani z dokonań

Rz: Kto właściwie odpowiada teraz za polską elektroenergetykę – Ministerstwo Skarbu czy Gospodarki? Dotychczas istniał konflikt kompetencji między resortami.

Jan Bury: Uzgodniliśmy zasady współpracy i wszystkie ważne decyzje z tego sektora będziemy podejmować wspólnie.

Co sądzi o pan wieloletnich, np. na 11 lat, gwarancjach zatrudnienia dla pracowników spółek, które weszły do grup energetycznych? Energetyka przypomina pod tym względem górnictwo – rola związkowców jest ogromna, mogą nawet doprowadzić do zwolnienia lub utrzymania prezesów.

Rzeczywiście pozycja związków zawodowych w tej branży jest bardzo silna, ostatnio miały one realny wpływ nawet na kierowanie firmami energetycznymi. Zdarzało się, że zarządy spółek bliżej współpracowały ze związkami niż z Ministerstwem Skarbu. To nie może się już powtórzyć. Związki zawodowe powinny dbać o interesy załóg, a nie decydować o obsadzaniu stanowisk w zarządzie. Tym mają się zajmować rady nadzorcze. Dlatego w ministerstwie powstało zarządzenie, które ustali zasady naboru do rad nadzorczych. Chcemy uniknąć takich sytuacji, jakie wystąpiły w mniejszych spółkach wchodzących do grup energetycznych, gdy członkowie rad nie zjawiali się na posiedzeniach, a listę podpisywali później i inkasowali diety.

Skoro przewidziano wymianę rad, to czy można się spodziewać, że gruntownie przewietrzy pan kadry w spółkach energetycznych?

Jeżeli rady nadzorcze uznają, że szefowie spółek są fachowcami, to będzie bez znaczenia, kiedy trafili do zarządów. Z drugiej strony oczekuję, że władze samych grup dostarczą nam plany i strategie na najbliższe lata oraz przedstawią stan przygotowań do wejścia na giełdę. Wtedy ocenimy w ministerstwie, czy są one w ogóle realne, a więc też czy zarządy są kompetentne.

Ale te strategie grup są już znane, zarząd każdej z nich przedstawia ambitne plany i projekty inwestycyjne. Na przykład Polska Grupa Energetyczna w programie inwestycyjnym ujęła nawet budowę elektrowni atomowej.

Zarządy będą rozliczane z tego, co zrobią. Nierealne plany i strategie nas nie interesują, a te dokumenty, które otrzymamy, na pewno dokładnie przeanalizujemy. Na przykład prezes PGE zapewnia, że przygotowania do debiutu giełdowego są zaawansowane, ale czekamy na realistyczny i szczegółowy kalendarz doprowadzenia do emisji akcji. I już można przypuszczać, że zapowiadane terminy są mało realistyczne.

Czy PGE pozostanie wśród „sreber rodowych” i na giełdę trafi tylko minimalny pakiet jej akcji?

To nie kwestia sreber rodowych. Planujemy, że grupa wyemituje akcje na podwyższenie kapitału i sprzeda je na giełdzie. Wstępnie przewidujemy, że to będzie 10 – 20-proc. pakiet, ale jego wielkość zależy od tego, do czego przekonają nas zarząd i rada nadzorcza. Zanim damy zgodę na emisję, chcemy dokładnie wiedzieć, ile i na jakie przedsięwzięcia potrzeba pieniędzy. Władze grupy będą musiały więc nam udowodnić, że ten debiut jest uzasadniony.

Czy giełda to jedyny słuszny sposób prywatyzacji w energetyce?

Na tym pierwszym etapie prywatyzacji, a przygotowuje się do niej nie tylko PGE, lecz i pozostałe holdingi, najlepszym sposobem jest publiczna emisja akcji. Prywatyzacja musi mieć konkretny cel, dla nas istotne jest pozyskanie pieniędzy na inwestycje w podniesienie wartości tych firm. Jeśli tak się stanie – a sądzę, że zainteresowanie akcjami firm energetycznych będzie bardzo duże – nie będziemy musieli poszukiwać dla nich inwestorów z branży. Musimy też pamiętać, że w Unii trwają prace nad nowymi rozwiązaniami prawnymi, a dziś w strukturach grup energetycznych oprócz firm wytwórczych i handlowych funkcjonują także operatorzy systemów dystrybucyjnych.

Jak zamierza pan rozwiązać sprawę Polskiego Holdingu Farmaceutycznego? Dostał pan w spadku twór, który od niemal trzech lat nie może się przekształcić w koncern, targany ciągłymi zmianami kadrowymi i konfliktami.

Gdyby nie decyzja ministra o wstrzymaniu się z decyzjami personalnymi do wprowadzenia nowych zasad naboru do rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa, już teraz należałoby dokonać niezbędnych zmian w radzie holdingu. To zarząd spółki matki powinien dbać o dobrą politykę kadrową w Polfach i przedstawić realne plany restrukturyzacji spółek. Niebawem spotkam się w tej sprawie z obecnym prezesem Robertem Czaplą.

Będzie pan nadal dążyć do przekształcenia holdingu w koncern czy też do prywatyzacji każdej ze spółek z osobna?

Skoro już doprowadziliśmy do powołania holdingu, raczej powinniśmy się zastanawiać nad tym, jak sprawić, żeby działał efektywnie. Gdyby w rękach Skarbu Państwa miał pozostać przynajmniej kontrolny pakiet akcji PHF, najlepszym instrumentem byłaby giełda. Ale decyzje zapadną dopiero po gruntownej analizie sytuacji.

A co z dwoma ostatnimi państwowymi Cefarmami, które czekają na zgodę ministerstwa na ewentualne połączenie lub osobną prywatyzację?